محمدرضا کریمی
کسانی که تا به حال همدیگر را ندیده اند و شاید هیچ وقت دیگر هم یکدیگر را نبینند، از پشت صفحه رایانه و از طریق شبکه اینترنت، کالا و خدمات و یا ترکیبی از این دو را رد و بدل می کنند. صفحات «فروش» که در اینترنت باز می شود، محصولی را توصیف می کند و اگر نظر خریدار جلب شد، مشتری در همان لحظه اتصال به شبکه می تواند تقاضای خرید را مطرح کند. بسیاری از شرکت ها، کمپانی ها و حتی خرده فروشی ها هم اینک از اینترنت به عنوان ابزار ارتباطی برای ارائه آگهی، بهبود رابطه با مشتری، بهبود کیفیت کالاو خدمات و رقابت با دیگران برای عرضه ارزان تر و سریع تر کالابهره می برند.
سرآمدان این نوع از تجارت امریکا، ژاپن، چین، اتحادیه اروپا، کانادا، هند و حتی کشورهایی نظیر تایلند، سنگاپور، کره جنوبی، مالزی و به طور کلی کشورهای جنوب شرق آسیا هستند. همین طور که می بینیم نام کشور ما در بین آنها دیده نمی شود.
تجارت الکترونیک چیست؟
تجارت الکترونیک هر گونه مبادله کالاو خدمات از طریق شبکه های رایانه ای و الکترونیکی، از جمله اینترنت تعریف شده و با تجارت الکترونیک خرید و فروش کالاها آسان تر و در زمان کمتری انجام می شود. برای گسترش تجارت الکترونیک به زیرساخت هایی نظیر تجهیزات شبکه ای و ارتباطی برای گسترش اینترنت، نظام پیشرفته بانکداری الکترونیکی، جا افتادن کارت اعتباری، متولی سیاستگذاری، قوانین حمایتی و بستر فرهنگی مناسب و در نتیجه اعتماد مردم به این نوع از تجارت نیاز است.
هم اینک اکثر شرکت های ایرانی با پی بردن به اهمیت تجارت الکترونیک برای معرفی و فروش محصولات یا خدمات خود اقدام به ایجاد سایت کرده اند. برخی از شرکت ها به این شیوه محصولات خود را نیز عرضه می کنند. به تدریج استفاده از کارت های الکترونیکی برای گرفتن پول نیز افزایش می یابد و همچنین مردم ما علاقه زیادی به اینترنت نشان می دهند و ضریب نفوذ اینترنت سال به سال افزایش می یابد. اما روند پیشرفت در تجارت الکتروینک کند است.