نپتون چهار حلقه دارد که سه تا از آنها مشخص ترند. همه این حلقه ها از حلقه های زحل تاریک ترهستند. این حلقه ها تقریباً گرد هستند (برخلاف سیستم بیضی شکل حلقه های اورانوس). به نظر می رسد که آنها از ذرات گرد و غبار تشکیل شده باشند.
حلقه خارجی تر به هیچ یک از حلقه های سیاره ای دیگر در منظومه شمسی شبیه نیست. این حلقه سه بخش قوسی شکل دارد که روشن تر و متراکم تر از بقیه حلقه ها هستند.
دانشمندان نمی دانند چرا در این حلقه گرد و غبار به طور مساوی گسترش پیدا نمی کند. حلقه های نپتون یعنی آدامز (Adams)، لو وریر (Le Verrier) و گل (Galle) نامیده می شوند (این حلقه ها به نام کسانی است که در کشف نپتون نقش داشتند).
در خارجی ترین حلقه نپتون که 39000 مایل (63000 کیلومتر) از سیاره فاصله دارد، مواد به شکل اسرارآمیزی به داخل سه کمان متراکم و درخشان توده می شوند
به علاوه یک فلات عریض تشکیل شده از گرد و غبار در نزدیکی حلقه لو وریر قرار دارد (این پهنه عریض تشکیل شده از گرد و غبار در حال گردش، با ماه گلتیا (Galatea) هم مدار است).
خیلی سخت می توان این حلقه ها را تشخیص داد. وضعیت ضخامت و تراکم این حلقه ها نامشخص است. بخش ضخیم تر حلقه ها قوس های حلقه نامیده می شوند. اینها بخش هایی از حلقه هستند که راحت تر تشخیص داده می شوند. حلقه آدامز سه قوس برجسته به نام های آزادی، برابری و برادری (Liberty، Equality و Fraternity) دارد. کشش جاذبه ای ماه های نپتون ممکن است باعث ناصافی یا نابرابری حلقه ها شده باشد. بعضی از ماه های کوچک تر نپتون ممکن است با نیروهای جاذبه شان از حلقه های داخلی نگهداری کنند (آنها مواد تشکیل دهنده حلقه ها را تأمین می کنند).
مقالات مرتبط: