حمیده احمدیان راد
زمانی سوار شدن بر خودروهای بزرگ هشت سیلندری و استفاده از انبوه لوازم مصرفی نشانه پیشرفت تلقی میشد. اما چند سالی است درست مصرف کردن به خاطر حفظ محیط زیست ارزش تلقی میشود و محیط زیست دیگر واژهای تفننی نیست. به طوری که افکار عمومی از دولتها و شرکتها میخواهند برای حفظ زمین و سلامت عمومی در قبال حفظ محیط زیست مسئولیت بپذیرند. پذیرش مسئولیت اجتماعی از سوی مردم و دولتها و شرکتها در قبال محیط زیست به این معنی است که همگی در نحوه مصرف منابع تجدید نظر کنیم.
در واقع واژههایی نظیر شهرسازی سبز، تولید سبز، مسافرت سبز و … که مدتی است در جهان کاربرد زیادی پیدا کرده است، با همین هدف به وجود آمده اند. منظور از به کار بردن این ترکیبات لغوی، نشان دادن توجه بیشتر به حفظ محیط زیست است. در مسافرت سبز گردشگران میکوشند از آب و انرژی کمتری استفاده کنند و به طبیعت صدمه نزنند. در تولید سبز کارخانجات تلاش میکنند مواد آلاینده کمتری وارد محیط زیست کنند و میکوشند تا برای تولید، به میزان بیشتری از مواد بازیافتی استفاده کنند. در شهرسازی سبز هم بناها به گونهای ساخته میشوند که انرژی و آب کمتری نیاز داشته باشند. به این ترتیب شکل معماری ساختمانها در شهرسازی سبز تغییر میکند.