DRAKE, FRANK
فرانک درک (-1930) ستاره شناس آمریکایی که در 1961 تخمین هایی بسیار ابتدایی درباره شمار ممکنی از شهروندان باهوش کهکشان ما ارایه کرد.
DRAPER, HENRY
هنری دراپر (1882-1837) ستاره شناسی آمریکایی بود. او یکی از اولین عکاس های حوزه ستاره شناسی است. در 1880 دراپر اولین عکس را از یک شیء فضایی دوردست (سحابی اوریون) برداشت. او همچنین طیف ستاره ای را مطالعه کرد و اولین کسی بود که از خطوط طیفی ستاره ای عکس تهیه کرد. سیستم هنری دراپر به نام سیستم طبقه بندی ستاره ای دراپر نامگذاری شده. پدر او جان ویلیام دراپر (1882-1811) شیمیدانی بود که اولین عکس های ماه را در 1840-1839 برداشت (با استفاده از تلسکوپ انعکاسی پنج اینچی).
EDDINGTON, ARTHUR
آرتور ادینگتون (1945-1882) ستاره شناسی انگلیسی بود که برای اولین بار ساختار داخلی یک ستاره را توصیف کرد.
EINSTEIN, ALBERT
آلبرت اینشتین (1955-1879) فیزیکدان آلمانی – آمریکایی، نظریه های نسبیت عام و نسبیت خاص را همراه با مکانیک کوانتیک توسعه داد. او با تئوری های نسبیت عام و نسبیت خاص در فهم ما از جهان انقلابی ایجاد کرد. نسبیت خاص که جایگزین مکانیک نیوتنی شد، نتایج متفاوتی در رابطه با اشیای درحال حرکت خیلی سریع به بار آورد. بر اساس نظریه نسبیت خاص اینشتین هیچ چیزی نمی تواند از سرعت نور فراتر رود. این تئوری همچنین بیان می کند که اندازه زمان و فاصله مطلق نیستند بلکه به وضعیت مشاهده کننده بستگی دارند. فضا و زمان به صورت یک پدیده واحد مشاهده می شوند که فضا-زمان نامیده می شود. همچنین جرم ممکن است به مقادیر بسیار عظیم انرژی تبدیل شود و برعکس. مطابق با فرمول: E=mc2
نسبیت عام، تئوری ای است که شتاب و جاذبه را توضیح می دهد. در این تئوری شتاب و جاذبه از راه انحنای فضا-زمان توضیح داده می شوند.
اینشتین در سال 1921 برای توضیح تأثیر فوتوالکتریک جایزه نوبل را دریافت کرد. تئوری های او دلیل آشفتگی های مدارهای تیر (عطارد) را توضیح دادند.
ENCKE, JOHANN
یوهان انکه شکاف موسوم به انکه را در رابطه با حلقه های کیوان (زحل) (خارجی ترین حلقه کیوان یعنی حلقه A را درسال 1837 ارایه کرد ).
ERATOSTHENES
ارسطو (194-276 پیش از میلاد) استادی یونانی بود که برای اولین بار محیط زمین را محاسبه کرد. او سایه ماه نیمه تابستان در عمق چاه های Seyne (حالا اسوان روی نیل در مصر) و اسکندریه را با هم مقایسه کرد. او به درستی فرض کرد که اشعه خورشید نسبتاً مساوی هستند (با این که خورشید این قدر دور است). با دانستن فاصله بین این دو محل، او محیط زمین را 250000 استادیا، محاسبه کرد. این که دقیقاً استادیا چقدر طول دارد مشخص نیست. بنابراین درستی محاسبه او نامشخص است. او همچنین به درستی کجی محور زمین و فاصله زمین تا خورشید و ماه را اندازه گیری کرد. ارسطو خدمات بی شماری به علم و هنر در بسیاری از حوزه ها شامل جغرافی، ریاضیات، ستاره شناسی، تقویم ها، موزیک و ادبیات انجام داد. ارسطو یک استاد همه فن حریف بود. اگرچه کارشناس اول همه موضوعات نبود اما در همه موضوعات خبره بود و بنابراین به اسم خودمانی بتا مشهور شده (که دومین حرف الفبای یونانی است).
EUDOXUS OF CNIDUS
ادوکسوز کنیدوس (355-408 پیش از میلاد) استادی یونانی (شاید یکی از شاگردان افلاطون بوده است) که برای اولین بار این تئوری را مطرح کرد که زمین در مرکز جهان است و اشیای دیگر (ستارگان و سیارات) در فضاهای هندسی دور زمین می گردند. خدمت اصلی او ابداع تصور مدرن شماره های واقعی بود.
FIZEAU, HIPPOLYTE
آرماند هیپولیت لوییس فیزیو (1896-1819) فیزیکدانی فرانسوی که اولین کسی بود که سرعت نور بر روی سطح زمین را اندازه گیری کرد. او سرعت نور را در سال 1849 با استفاده از دستگاهی که شامل نور، چرخ دندانه دار و آینه بود، اندازه گیری کرد. او سرعت نور را به وسیله تطبیق سرعت چرخ (فاصله بین چرخ و آینه پنج مایل یا هشت کیلومتر بود) اندازه گیری کرد. بنابراین محاسبه زمانی که نیاز بود تا چرخ طول یک دندانه را طی کند، مساوی بود با زمانی که صرف می شد تا نور از چرخ به آینه برسد و دوباره برگردد. او همچنین سرعت نور را در محیط های دیگر اندازه گیری کرد و فهمید که نور در هوا سریع تر از آب حرکت می کند. فیزیو همچنین پی برد که حرکت یک ستاره طیفش را تحت تأثیر قرار می دهد. او همچنین برای اولین بار در زمینه عکاسی (daguerreotype ) کار کرد.
FOUCAULT, JEAN
جین برنارد لئون فوکالت (1868-1819) فیزیکدانی فرانسوی بود که اولین بار و در سال 1851 استدلال کرد که چگونه یک آونگ می تواند مسیر چرخش زمین را طی کند (آونگ فوکو). او همچنین شیوه چرخشی را ابداع کرد (1852) که نشان داد نور در آب آهسته تر از هوا حرکت می کند (1850) و آینه های تلسکوپ های انعکاسی را بهبود بخشید (1858).
FRAUNHOFER, JOSEPH
جوزف فرانهوفر (1826-1787) فیزیکدان آلمانی که اولین بار طیف خورشید را مطالعه کرد (این خطوط تاریک حالا خطوط فرانهوفر نامیده می شوند.) کار او با طیف و همچنین به کارگیری انکسار بنیانی در علم طیف نمایی بود.
GALILEI, GALILEO
گالیلئو گالیله (1642-1564) ریاضی دان و ستاره شناس و فیزیک دان ایتالیایی، گالیله به خاطر خدمتی که به فیزیک، ستاره شناسی و فلسفه علمی زمانش انجام داد مشهور شده. او پایه گذار علم جدید دانسته می شود. گالیله پی برد که سرعت در اجسامی که سقوط می کنند به وزنشان بستگی ندارد و آزمایش های گسترده ای را با پاندول انجام داد. در سال 1593 دماسنج را ابداع کرد. در 1609 گالیله اولین کسی بود که تلسکوپ را مورد استفاده قرار داد تا با آن آسمان ها را مشاهده کند (بعد از شنیدن درباره تلسکوپ جدیداً اختراع شده توسط هانس لیپرشی). او با تلسکوپ سوراخ هایی را روی ماه پیدا کرد، حلقه های کیوان را کشف کرد (1610) و اولین کسی بود که چهار تا از بزرگ ترین ماه های مشتری را کشف کرد (1610) و گام های ناهید را مشاهده کرد، در مورد لکه های خورشیدی مطالعه کرد و بسیاری از پدیده های مهم دیگر را کشف کرد. گالیلئو به خاطر دیدگاهش درباره کیهان (که براساس تئوری کپرنیک مبنی بر این که خورشید در مرکز است و بقیه سیارات از جمله زمین دور آن می گردند)، به وسیله کلیسای کاتولیک محکوم شد.
GALLE, GOTTFRIED
یوهان گاتفرید گاله (1910-1812) ستاره شناس آلمانی که حلقه نازک کیوان را کشف کرد (در 1838) و در زمینه کشف نپتون (1846) با "دی ارست" همکاری داشت.
GAMOW, GEORGE
جرج گامو (1968-1904) فیزیکدان هسته ای، کیهان شناس و نویسنده ای بود که تئوری انفجار بزرگ را به صورت فرمول بیان کرد (همراه با رالف آلفر در 1948). وی روی تئوری کوانتوم و تکامل ستاره ای و تئوری ژنتیک (پیشنهاد وجود DNA- دی اکسیریبونکلیک اسید در 1954) کار کرد. کتاب های مردم پسند او عبارتند از: آقای تامکینز در سرزمین عجایب، سری داستان های آقای تامکسینز (67-1939)، یک دو سه … ابدی (1947)، آفرینش جهان (1952)، سیاره ای به نام زمین (1963)، ستاره ای به نام خورشید (1964).
GODDARD, ROBERT
رابرت هاچینگز گدارد (1945-1882) فیزیکدان و کاشف آمریکایی که به عنوان پدر موشک شناسی مدرن شناخته می شود. در 1907، گدارد ثابت کرد که راندن یک موشک در خلأ امکان پذیر است. در سال 1914 گدارد حق امتیاز دو اختراع را دریافت کرد. یکی برای موشک های با سوخت مایع و دیگری برای موشک با دو تا سه پایه که سوخت جامد می سوزاند. در 1919 گدارد یک مقاله علمی به نام روشی برای رسیدن به ارتفاع بسیار زیاد نوشت که موشکی در ارتفاع بسیار بالا را توصیف می کرد. بسیاری از از اکتشافات گدارد پایه موشک شناسی جدید شده است.
بعد از سال های زیاد که کوشش های گدارد با شکست مواجه شد و مورد تمسخر عموم قرار گرفت، اولین موشکش را به شکلی موفق در سال 1926 از مزرعه ای در آبرن ماساچوست آمریکا به کار انداخت. این یک موشک ده پایی با سوخت مایع بود. موشکی که نل نامیده شد. این موشک دو و نیم ثانیه پرواز کرد و فاصله 184 پایی را پیمود و به ارتفاع 41 پایی رسید.
گدارد فوراً به راسول نیومکزیکو حرکت کرد، جایی که موشک های با پایه چندگانه را به شکل پخته تری توسعه داد. موشک هایی با باله که آنها را هدایت کند (1932)، یک دستگاه کنترل چرخشی تا موشک را کنترل کند را (1932) و موشک های مافوق صوت (1935). در 1937 گدارد اولین موشک را با موتور قابل چرخش راه اندازی کرد. جمعاً رابرت گدارد 214 اختراع را ثبت کرد.
GREGORY, JAMES
جیمز گریگوری (1675-1638) ریاضیدان اسکاتلندی که اولین تلسکوپ انعکاسی را در 1663 ابداع کرد. او توصیفی از تلسکوپ انعکاسی در 1663 منتشر کرد. وی هرگز واقعاً چنین تلسکوپی که باید آینه بیضی و اشکال هندسی در آن مورد استفاده قرار بگیرد را نساخت.
GUTENBERG, BENO
بنو گوتنبرگ (1960-1889) فیزیک شناس زمین (ژئوفیزیک) آلمانی. در 1913 او به درستی اندازه هسته زمین را تعیین کرد. گوتنبرگ کشف کرد که در زمین منطقه ای در گوشته (منتل بالاتر که حالا منطقه ناپیوستگی یا گسستگی گوتنبرگ نامیده می شود وجود دارد. اویک سری یادداشت را به همراه چارلز ریشتر با عنوان امواج زلزله ای منتشر کرد که بین سال های 1931 تا 1939 منتشر شد و درباره زلزله زمین هم مطالبی را منتشر کرد (1941).