واکسن ها معمولاً حاوی ویروس های غیر فعالی هستند که سیستم ایمنی بدن را به فعالیت وامی دارند تا مهاجم را به خاطر داشته باشند و در صورتی که با مهاجمی واقعی روبرو شوند دفاعی قوی را مقابل آن انجام دهند. اما این رویکرد برای مقابله با ویروس های مشخصی مانند HIV می تواند بسیار مخاطره آمیز باشد.
در سال های اخیر، بسیاری از دانشمندان در حال کاوش در DNA به عنوان یک واکسن جایگزین بالقوه بوده اند. حدود 20 سال پیش نوعی برنامه نویسی DNA برای پروتئین های ویروسی پیدا شد که پاسخ های ایمنی قوی ای را در جوندگان موجب می شد اما آزمایش آن بر روی انسان با شکست مواجه شد.
حالا محققان می گویند که می توانند اثربخشی واکسن های DNA را بهبود بخشند. اگر نتیجه آزمایش این واکسن ها بر روی انسان ها موفقیت آمیز باشد، نه تنها می توان بر مخاطرات استفاده از ویروس ها برای واکسیناسیون در برابر بیماری هایی مانند HIV غلبه کرد بلکه این واکسن ها با ثبات تر خواهند بود که ذخیره آنها را در دمای اتاق ممکن می کند.
این نوع از واکسیناسیون نیاز به تزریق واکسن از طریق سرنگ را از بین می برد.