در قرن های بعد از 400 پس از میلاد، امپراتوری های زیادی در سراسر جهان به کشورهای کوچک تر تقسیم شدند. به لطف تهاجم هان ها Huns ، نیمه غربی امپراتوری روم سقوط کرد و به کشورهای کوچک تر ویزیگوت Visigoths، وندال Vandals، اوستروگوت Ostrogoths، لمبارد Lombards، اور Avars و مرووینجین Merovingians تقسیم شد. در انگلستان این زمان مصادف با پادشاهی شاه آرتور بود.
یکی از مهم ترین بناها که براساس معماری اسلامی در 2-691 پس از میلاد ساخته شده بنای مقدس مسجد الاقصی است
در 600 پس از میلاد، بخش آسیای غربی امپراتوری روم و نیز امپراتوری ایران به امپراتوری جدید اسلامی پیوستند که از شبه جزیره عربستان منشأ گرفته بود. در 800 پس از میلاد، امپراتوری اسلامی از افغانستان تا اسپانیا امتداد پیدا کرد. بسیاری از پیروان ادیان زرتشتی و مسیحی که در این منطقه زندگی می کردند خیلی زود به اسلام روی آوردند. این پایان عصر زرتشتی گری به عنوان یک مذهب اصلی در این منطقه بود. اما دین دیگر یعنی مسیحیت در اروپا به حیاتش ادامه داد. همچنین اسلام به سراسر بیابان صحرای آفریقا و به پادشاهی آفریقایی جدید غنا گسترش یافت. در اواخر قرن هشتم میلادی، اروپا بار دیگر زیر پرچم امپراتوری شارلمانی متحد شد. گرچه این امپراتوری خیلی ضعیف تر از امپراتوری اسلامی بود.
هان ها هم امپراتوری گوپتان Guptan را در 400 پس از میلاد ویران کردند و هند هم به پادشاهی های کوچک زیادی تقسیم شد. اما در چین پادشاهی های کوچک تر تنها تا581 به طول انجامیدند. چرا که خاندان های سویی Sui و تنگ T’ang دوباره چین را متحد کردند و حتی بر بیشتر آسیای جنوب شرقی مسلط شدند. برای اولین بار یک کانال رودخانه های یانگ تسه و هویی Huai را به هم متصل کرد و سفر در سراسر چین را خیلی آسان تر کرد.
حتی در سراسر اقیانوس آرام هم سقوط های مشابهی در امپراطوری ها به وجود آمد. در آمریکای شمالی فرهنگ هاپول Hopewell culture در حدود 500 پس از میلاد به دهکده های کوچک تر تبدیل شد. اما در آمریکای جنوبی، مایا، موچ Moche و زاپوتک Zapotec به حکومت خود ادامه دادند.