پوشش بومیان آمریکا

لباس سرخ پوستی

حمیده احمدیان راد

 
لباس سرخ پوستی
به طورکلی تعداد زیادی سبک های پوشش سنتی در آمریکای شمالی وجود داشته است. تقریباً هر قبیله آمریکایی بومی سبک مشخص و متمایزی در لباس پوشیدن داشته و اغلب مردم می توانستند قبیله های دیگر را با نگاه کردن به پوشش و آرایش سر و تزییناتشان شناسایی کنند. در بیشتر قبایل، مردان یک تکه مستطیل شکل breechcloth که دو گوشه اش درازتر از دو گوشه دیگر است را مورد استفاده قرار می دادند و یا آن را بالای کمربند جمع می کردند به طوری که گوشه هایش در پشت و جلو پایین می افتاد. بعضی وقت ها و در آب و هوای سرد ساق پوش چرمی می بستند. در بعضی از قبایل مردان یک دامن مردانه کوتاه و جوراب های خزدار می پوشیدند. بیشتر مردان بومی بلوز نمی پوشیدند، اما جنگجویان بومی ساده  بلوزهای جنگی از جنس پوست می پوشیدند که با دم هایی از پوست قاقم ، مو و پر بلند پرندگان و مهره های به ریسمان کشده شده تزیین می شد.

بیشتر زنان بومی دامن و ساق پوش سفت و خشن و بلند می پوشیدند و جنس دامن از قبیله ای به قبیله ای دیگر متفاوت بود. در بعضی از فرهنگ های بومی شکل بلوز زنان سلیقه ای و معمولاً بیشتر شبیه به کت بود. درحالی که در فرهنگ های دیگر، زنان همیشه لباس تونیک یا شنل زنانه می پوشیدند و در قبایل دیگر زنان معمولاً‌ لباس یک تکه ای به تن می کردند. تقریباً همه آمریکاییان بومی شکلی از کفش پوستی محکم moccasin یا پوتینی با وزن سنگین تر (mukluk) به پا می کردند. اما سبک های پوشش پا از قبیله ای به قبیله ای دیگر فرق داشت. بیشتر قبایل در هوای سردتر خود را در ردا می پیچیدند. بعضی از قبایل شمالی به جای این پوشش، نیم تنه هایی از پوست خز می پوشیدند. اما بیشترین تفاوت در پوشش مربوط به لباس های رسمی بود که تقریباً در هر قبیله ای متفاوت از دیگری بود.

بعد از دوره استعمار لباس های بومی شروع به تغییر کرد. چون قبایل بومی از زمین های قدیمی شان رانده شدند و مجبور شدند تماس های نزدیک تری با هم داشته باشند. به این ترتیب شروع کردند به این که لباس های قبیله ایشان را از همدیگر قرض بگیرند. به طوری که لباس هایی از جنس پوست گوزن و حاشیه های لباس، پرها، نحوه درست کردن موی سر و پتوهای بافته شده، در میان بومی های قبایل دیگر که این پوشش ها را نداشتند، محبوب شد و طرفدار پیدا کرد. همچنین بومی ها شروع کردند به این که لباس های محلی اروپایی را با سبک لباس پوشیدن خودشان تطبیق دهند. آنها این لباس های اروپایی را با تسبیح آمریکایی بومی، قلابدوزی و طرح ها تزیین کردند. این لباس ها ریشه آمریکایی نداشتند. اما تا قرن 19 هرکس که آنها را می دید فکر می کرد که پوشش بومی است. این لباس ها که بعد از دوره استعمار به وجود آمدند شامل نیم تنه و پیراهن، پیراهن های با روبان و نوار، شال گردن و دستمال گردن از جنس اطلس، حاشیه ها و دامن های قلابدوزی شده قبایل بومی ساکن فلوریدا، پلور و ژاکت پشمی و کاموایی، لباس های زلم زیمبویی!، تکه دوزی ها، روبان های پهن و لباس های چاک چاک و همراه با بخش های پاره لباس متعلق قبیله “چروکی” بودند.

امروزه بیشتر آمریکایی های بومی در زندگی روزانه شان پوشش های کانادایی و آمریکایی معاصر را به تن می کنند. اما سبک لباس بی همتای آمریکایی های بومی هنوز وجود دارد. بعضی از جامه های بومی رسمی، مثل پوست گوزن، لباس های با روبان و نوار و کفش های پوستی مهره دار هنوز در بسیاری ازقبایل به ویژه در مراسم رسمی پوشیده می شود. لباس های دیگر مثل پوشش مستطیل شکل breechcloth، ساق پوش و زینت های مو و دستمال های رقص، حتی در مراسم مذهبی و مجالس پرسروصدای نشست و گفت و گو پوشیده می شود. معمولاً آمریکایی های بومی لباس های پر تشریفات سنتی و نشان هایشان را در مراسم تشریفاتی مورد استفاده قرار می دهند.

امتیاز به مطلب

Leave a Comment

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

To top