آب و هوا در عین این که می تواند با کشاورزان مهربان باشد، قادر است به محصولاتشان هم صدمه بزند. در این شرایط به گفته دانشمندان می توان به کشاورزی گلخانه ای و کشاورزی شهری به صورت یک روش کارآمدتر و مقرون به صرفه تر برای افزایش تولید محصولات کشاورزی نگاه کرد.
به این منظور آنها تلاش می کنند زمینه بهره گیری از امکانات شهری را بیشتر کنند. به عنوان مثال می گویند قادر به ساخت یک دستگاه روشنایی دهنده الکترولومینسنس بر پایه نانوفسفر هستند که طول موج های دقیق نور مورد نیاز برای انجام فتوسنتز در داخل ساختمان و کشاورزی هیدروپونیک (کشاورزی بدون خاک) را تأمین می کند. الکترولومینسنس تبدیل مستقیم انرژی الکتریکی به نور به وسیله فسفر جامد قرار گرفته در یک میدان الکتریکی متناوب است. نور تأمین شده از طریق نانوتکنولوژی قادر است هزینه های تولید این انرژی را هم به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
فناوری های متعارفی که امروزه در بخش کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرند ناکارآمدند و به اتلاف منابع طبیعی و تخریب محیط زیست منجر می شوند. کشاورزی شهری یکی از امکانات و انتخاب های ما در آینده خواهد بود.
کشاورزی شهری را به طور خلاصه می توان پرورش گیاهان و جانوران در داخل و اطراف شهرها تعریف کرد. قابل توجه ترین ویژگی کشاورزی شهری که آن را از کشاورزی روستایی متمایز می کند، این است که با اقتصاد و محیط زیست شهری یکپارچه شده و در تعامل با اکوسیستم شهری است.
با برقراری چنین پیوندی بین کشاورزی و اکوسیستم شهری، ساکنان شهری نیروی کار محسوب می شوند و از منابع معمولی شهر مثل زباله ارگانیک به عنوان کود و از فاضلاب شهری برای آبیاری استفاده می شود، ارتباط مستقیم با مصرف کنندگان شهری وجود دارد، اثرات مستقیمی (مثبت یا منفی) بر روی محیط زیست شهری به جا گذاشته می شود، کشاورزی بخشی از سیستم غذایی شهری می شود، رقابت برای زمین و سایر توابع شهری صورت می گیرد، سیاست گذاری ها و برنامه های شهری اثر خود را به جا می گذارند و غیره.
کشاورزی شهری چیزی نیست که با گسترش شهرها محو شود بلکه با رشد شهرها افزایش می یابد. همچنین کشاورزی شهری به وسیله روستاییان به شهر آورده نشده که با گذشت زمان حالت روستایی خود را از دست داده باشد. بلکه بخشی جدایی ناپذیر سیستم شهری است.