حمیده احمدیان راد
ممکن است انسان توانسته باشد بسیاری از بیماری های واگیردار را کنترل کند، ولی درگیر گروه دیگری از بیماری ها شده که بزودی ۷۰ درصد بیماری ها را تشکیل خواهند داد. عامل این گروه از بیماری ها یک موضوع ظاهراً ساده و پیش پا افتاده است: بی تحرکی!
براساس برآوردهای سازمان بهداشت جهانی ، رقم مطلق مرگ و میر ناشی از بیماری های غیرواگیردار از 1.28 میلیون نفر در سال ۱۹۹۰ به رقم7.94 میلیون نفر در سال ۲۰۲۰ خواهد رسید. این اتفاق به این دلیل رخ می دهدکه ۶۰ تا ۸۰ درصد مردم جهان بی تحرک یا کم تحرک شده اند. اما نکته تأسف آور در مورد کشور ما این است که آمارها نشان می دهد ۶۶ درصد کودکان ما بی تحرکند. این به آن معنا است که در چند دهه آینده شهروندانی خواهیم داشت که با انواع بیماری های مزمن نظیر بیماری های قلبی و عروقی، دیابت، چاقی، پوکی استخوان و… دست و پنجه نرم می کنند. به این ترتیب نیروی کاری خواهیم داشت که انرژی لازم را برای کارکردن ندارند، احتمالاً دست به گریبان انواع بیماری ها هستند و هزینه درمان بیماری هایشان در آینده کمرشکن خواهد بود. درحالی که با ورزش و حتی پیاده روی می توان از بیماری های ناشی از کم تحرکی جلوگیری کرد.
چرا کم تحرکیم؟
بی تحرکی انسان ها به گسترش فناوری و ماشینی شدن زندگی بر می گردد. این طرز زندگی باعث شده بشر امروز عادت های جدیدی کسب کند. به خاطر بعد مسافت دیگر کسی نمی تواند فاصله خانه تامحل کارش را پیاده طی کند. ضمن این که عادت استفاده از خودرو باعث شده هیچ کس تمایل نداشته باشد تا حتی مسیرهای کوتاه را هم پیاده طی کند. گسترش ادارات باعث شده بسیاری از مشاغل کاملاً بی تحرک باشند. معضل به حدی جدی است که کارشناسان به کارمندان توصیه می کنند وسایل کارشان و حتی تلفن را کمی دورتر قرار دهند تا دست کم مجبور شوند کمی بدنشان را کش دهند تا آن وسیله را بردارند یا از آن استفاده کنند!