محمدرضا کریمی
دستگیری فردی مالزیایی در فرودگاه بین المللی کوالالامپور که قصد داشت 97 مار و لاک پشت را در ساکش به مقصد جاکارتا مرکز اندونزی حمل کند تنها یکی از نشانه های رونق تجارت غیرقانونی جانوران وحشی در جهان است.
علاقه مندان منابع طبیعی می گویند این تجارت غیرقانونی سازمان یافته است و روال انجام آن هم دایم پیچیده تر می شود. این تجارت به گونه هایی از جانوران که انسان ها علاقه زیادی به آنها دارند از جمله کرگدن ها، ببرها و فیل ها در مقیاسی که پیش از این هرگز دیده نشده است تلفات وارد می کند. معمولاً بازارهای ثروتمند آسیای شرقی اشتهای سیری ناپذیری برای دستیابی به جانوران وحشی دارند.
سازمان های جنایتکار با استفاده از عملیاتی پیچیده حتی به جمعیت هایی از وحوش که پیش از این ایمن بودند دست یافته اند. بعضی از روش هایی که گروه های جنایتکار به کار می گیرند عبارت است از: استفاده از محفظه های مخفی در کانتینرهای حمل کالا، تغییر سریع مسیرهای قاچاق و به کارگیری تجارت الکترونیک.
جهان هم به سرعت در حال از دست دادن جمعیت بزرگی از گونه های جذاب جانوری است اما کسی وضعیت هشدارآمیز پیش آمده را جدی نمی گیرد.
برای مثال در سال 2010 میلادی، در طول ده ماه حدود 230 کرگدن آفریقای جنوبی قربانی تجارت غیرقانونی شده اند. همچنین کمتر از 3500 قلاده ببر در این کشور باقی مانده است که کمتر از هفت درصد جمعیت ببرهایی است که پیش از این در این کشور زندگی می کردند.
وقتی شبکه های بزهکار تومار حیات وحش را درهم می پیچند، معیشت مردم محلی که از این طریق ارتزاق می کنند به مخاطره می افتد.
راه حل فوری برای ممانعت از روند انقراض جانوران اجرای قوانین مربوط به حیات وحش است. افزایش تعداد کارکنان تعلیم دیده در همه نقاط زنجیره تجارت جانوران وحشی، به کارگیری سگ ها برای بوکشیدن، توانایی انجام آزمایش دی ان ای و تجهیز نیروها به تلفن هوشمند با برنامه شناسایی گونه ها هم از اجزای حیاتی مقابله با این تجارت محسوب می شوند.
در حال حاضر برای مقابله با این نوع تجارت روش های از مدافتاده ای مورد استفاده قرار می گیرد. درحالی که نیاز فزاینده ای به به کارگیری شیوه های پیشرفته برای چالش با روش های پیچیده تری که قاچاقچیان به کار می گیرند احساس می شود. همچنین مجریان قانون لازم است به پدیده قاچاق در حیات وحش به عنوان جرمی جدی نگاه کنند. اجرای دقیق قانون، تأمین منابع مالی و نیروی انسانی کافی با هم نتیجه می دهد.
در صورتی که ما مراقبت از حیات وحش را جدی نگیریم و منابع مالی مناسبی برای مقابله با تجارت جانوران وحشی اختصاص ندهیم، جمعیت بعضی از دوست داشتنی ترین گونه ها و شاید همه این گونه ها با هم نابود می شود.