محمدرضا کریمی
سیستم عصبی محیطی به عنوان مسیر ارتباطی است که در خارج سیستم عصبی مرکزی قرار گرفته و محیط داخل و خارج را با سیستم عصبی مرکزی ارتباط می دهد و بالعکس اعصاب محیطی شامل رشته های عصبی حسی، حرکتی و مخلوط است. از نظر ساختاری سیستم عصبی محیطی شامل 12 جفت اعصاب جمجمه ای و 31 جفت اعصاب نخاعی است.
اعصاب محیطی که اطلاعات را به طرف سیستم عصبی مرکزی منتقل می کنند، اعصاب «آوران» یا حسی و اعصاب محیطی که اطلاعات را از سیستم عصبی مرکزی خارج می کنند، اعصاب «وابران» یا حرکتی نامیده می شود.
سیستم اعصاب محیطی به دو سیستم پیکری و خودمختار تقسیم می شود. سیستم عصبی پیکری به عضلات اسکلتی عصب می دهد. سیستم عصبی خودمختار فعالیت های خودکار بدن را تنظیم می کند (برای مثال تنظیم قلب و عروق، تنفس و فعالیت های غدد مترشحه داخلی)