خشایارشاه در 465 پیش از میلاد مسیح احتمالاً به وسیله پسرش ارشیر اول که جانشینش شد, کشته شد. اردشیر شاه ضعیفی بود و موقعی که پادشاه بود, تعداد بسیار زیادی از کشورهایی که توسط پارس ها فتح شده بودند شورش کردند. مدت زیادی طول کشید تا اردشیر دوباره بر آنها مسلط شد.
تصویر اردشیر اول روی یک سکه
مقبره اردشیر اول
مصر هم (با کمک مزدوران اجیر شده آتنی (یونانی)) شورش کرد و سال ها پارس و مصر درگیر جنگبودند تا این که دوباره پارس ها در 455 پیش از میلاد کنترل مصر را به دست گرفتند. جزیره قبرس نیز, باز هم با کمک نیروی دریایی آتنی شورش کرد. این بار آتنی ها جنگ را بردند. اما عهدنامه بین قبرس و پارس مذاکره خوبی برای پارسی ها بود و به نفع پارسی ها تمام شد.
اردشیر هم روابط خوبی با یهودیان داشت و چنان که عزرا Ezra و نهمیه Nehemiah در انجیل می گویند, اجازه داد تا دینشان را برپا دارند. اردشیر در 425 پیش از میلاد مرد.
بعد از این که اردشیر مرد, پسرش داریوش دوم شاه پرشیا شد. او پسر زنی بود که اردشیر با او ازدواج نکرده بود و این برخی از مردم را ضد او کرد. داریوش دوم هم مثل پدرش شاه ضعیفی بود. بنابراین داریوش دوم هم بیشتر زمان پادشاهیش را صرف کنترل شورش ها کرد. این شورش ها در سوریه, لیدیه و ماد (ایران جدید) رخ دادند. مصر دوباره در 410 پیش از میلاد شورش کرد و این بار مصری ها توانستند از کنترل پرشیا خارج شوند. به هرصورت همان طول که یونان در طول جنگ پلوپونسین ضعیف تر شد, داریوش دوم هم دیگر نتوانست اوضاع را چنان مدیریت کند که نفوذ بیشتری در مصر به دست آورد. (این جنگ بین ایران و یونان به وقوع پیوست).
تصویر اردشیر دوم پادشاه پارس (روی یک سکه)
موقعی که داریوش دوم در 404 پیش از میلاد مرد (درست همان موقعی که جنگ پلوپونسین تمام شد), پسرش اردشیر دوم شاه پرشیا (ایران قدیم) شد. اما برادر کوچکترش, کوروش, هم می خواست شاه شود. تنها چند سال بعدتر, کوروش با یک گروه از مزدوران یونانی (این مزدوران تحت فرمان ژنرال خنوفون Xenophon بودند) یکی شد و سعی کرد تا اردشیر را بکشد و خودش را شاه کند. موقعی که سپاهیان در جنگ با هم روبرو شدند, سپاهیان کوروش (آنها که یونانی بودند) پیروز شدند, اما کوروش خودش در جنگ کشته شد. به این ترتیب اردشیر دوم به پادشاهیش ادامه داد.
اردشیر شاه ضعیف دیگری مثل پدر و پدربزرگش بود و هرگز خودش قدرت زیادی نداشت. همسرش و مادرش بیشتر تصمیمات را بین خودشان می گرفتند و همچنین مشاوران او بودند.
موقعی که اردشیر دوم در 358 پیش از میلاد مرد, پسرش اردشیر سوم بیشتر خانواده برادرش را کشت تا شاه پرشیا شود. اردشیر سوم نسبت به اجدادش شاه قوی تری بوده است و چنان مدیریت کرد تا دوباره مصر را در 342 پیش از میلاد فتح کرد. در جاهای دیگر هم او شورش ها را متوقف کرد و پرشیا را قوی تر کرد. اما در 338 پیش از میلاد به وسیله یکی از مشاورانش به نام باگوس Bagoas به زندان انداخته شد.
باگوس, ارسس پسر اردشیر سوم را بر تخت سلطنت نشاند. چون که ارسس بچه بود و باگوس می توانست به آرسس بگوید که چه کاری انجام دهد. اما موقعی که ارسس شروع به بزرگ شدن کرد, باگوس او را هم زندانی کرد و در 336 باگوس پسرعموی ارسس یعنی داریوش سوم را شاه پرشیا کرد. او شاید همان داریوشی باشد که در انجیل نهیمیه به او اشاره شده. باگوس با این فکر او را بر تخت نشاند که آسان می تواند تحت فشار قرارش دهد.
این بیابانی است که داریوش سوم در آن کشته شد
داریوش به این شهرت داشت که خیلی جاه طلب نیست. اما داریوش او را فریب داد و باگوس را به قتل رساند. اما به خاطر این که ضعیف بود سرنگون شد. موقعی که اسکندر به پرشیا حمله کرد, داریوش در نبرد ایسوس (333 پیش از میلاد) شکست خورد و دوباره در نبرد گاگاملا نزدیک اربلا (331 پیش از میلاد) نیز شکست خورد. در نهایت, داریوش سوم به وسیله یکی از حکمرانان خودش به نام بسوس, در باکتریا (افغانستان جدید) کشته شد و اسکندر بر امپراتوری پارس مسلط شد.