محمدرضا کریمی
یونجه معمولی (medicago sativa): یونجه معمولی مهمترین گیاه علوفه ای جهان و اولین گیاه علوفه ای اهلی شده است.
موطن اصلی یونجه ایران و جنوب غربی آسیاست. این گیاه در 470 پیش از میلاد مسیح از ایران به یونان برده شده و از آنجا به سایر کشورها منتقل شده است. در اروپا به این گیاه لوکرن lucern و در زبان انگلیسی و آمریکایی به آن آلفالفا Alfalfa و گاهی مدیک می گویند. این گیاه به علت این که به مادها تعلق داشته “مدیک” نامیده شده. این واژه در ادبیات لاتین “مدیکا” نامیده می شود و در اصطلاحات علمی گیاه شناسی به “مدیک گو” تبدیل شده و به این شکل به کار برده می شود.
یونجه به علت غنی بودن از پروتئین، کلسیم، ویتامین و نیز به دلیل خوش خوراک بودن و درصد کم سلولز در ردیف مهمترین گیاهان علوفه ای قرار گرفته است. سطح زیر کشت یونجه در جهان حدود 35 میلیون هکتار است. در حال حاضر بزرگ ترین تولید کننده یونجه در جهان آمریکاست که حدود یک سوم سطح زیر کشت دنیا را دارد. از حدود 35 میلیون هکتار یونجه کاری، دو میلیون هکتار آن مربوط به بذری است که در ایران کشت می شود. میانگین محصول یونجه حدود پنج تن در هکتار است و متوسط عملکرد دیم آن نیز 750 کیلوگرم در هکتار است. البته با توجه به آب و هوای منطقه بین چهار تا 12 تن علوفه خشک در هر هکتار تولید می شود.
لازم به یادآوری است که رشد ریشه در ابتدا ناچیز است. قطر ساقه به بین 1.5 تا سه میلی متر می رسد. ساقه معمولاً در بعضی از یونجه ها توخالی است.
آب و هوای مناسب کشت یونجه
یونجه گیاه بومی نواحی گرمسیری است و نسبت به خشکی مقاوم است. ولی به طورکلی در هرگونه آب و هوایی رشد می کند و با انواع زمین ها سازگار است. البته کشت آن در خاک های حاصلخیز و مناسب بهترین عملکرد را دارد و در زمین های شنی و هوای سرد محصول چندانی نمی دهد. یونجه در بهار زودتر از سایر گیاهان علوفه ای رشد و نمو می کند. به طورکلی یونجه در برابر شرایط نامناسب اقلیمی نسبتاً مقاوم است. در هرسال بر حسب شرایط محیطی می توان چهار تا پنج چین یونجه برداشت کرد.