بعضی از جانوران در طول زمستان به خواب خیلی عمیقی فرو می روند. جانوران زمستان خواب برای در امان ماندن و حفاظت از خود معمولاً به گوشه یک غار، یک سوراخ زیرزمینی یا یک کنده درخت توخالی می روند. در طول زمستان خوابی، دمای بدن جانور پایین می افتد و سرعت تنفسش آهسته می شود. این جانوران زمستان خواب خیلی مشکل است که از خواب بیدار شوند.
بیشتر جانوران پیش از این که به خواب زمستانی فرو بروند مقدار زیادی غذا می خورند و به چربی بدنشان اضافه می کنند تا در طول زمستان قوت و غذا داشته باشند. بعضی از اوقات جانوران زمستان خواب، در فاصله های معین در طول زمستان از خواب بیدار می شوند تا چیزی بخورند. موقعی که بیشتر جانوران زمستان خواب در بهار از خواب بیدار می شوند خیلی گرسنه هستند.
بعضی از جانوران در فهرست “زمستان خواب های حقیقی” جا ندارند، اما آنها هم در طول زمستان در حالت خوابیده و ساکن هستند یا در فعالیت های حیاتیشان به طور موقتی وقفه می افتد. برای مثال در طول ماه های سرد زمستان، بعضی از خرس ها در وضعیت خوابیده و ساکن قرار می گیرند که سرعت ضربان قلبشان پایین می آید، دمای بدنشان نسبتاً پایین می آید، نه می خورند، نه بدنشان مواد زاید دفع می کند و آنها می توانند از خواب بیدار شوند (برخلاف زمستان خواب های حقیقی). در ادبیات علمی، زمستان خوابی تنها به وضعیت سکون زمستانی با دمای بدن پایین گفته می شد، اما حالا بیشتر درباره این مرحله از سکون دانسته می شود. مثلاً درباره خرس سیاه کلمات زمستان خوابی به شدت مؤثر و به قول بعضی از زیست شناسان فوق زمستان خوابی به کار برده می شود.