حلقه های مشتری باریک، تیره و ضعیفند. آنها از گرد و غبار ریز تشکیل شده اند. این حلقه ها مثل حلقه های کیوان (زحل) یخ ندارند. حلقه های مشتری به طور دایم موادی از دست می دهند و مجدداً با گرد و غبار ریز جدیدی تغذیه می شوند. این گرد و غبار از چهار ماه داخلی مشتری (متیس، آدراسته آ، آمالته آ و تب) به حلقه ها اصابت می کند. حلقه های مشتری فقط زمانی قابل رؤیت هستند که نوری را که از خورشید به آنها می رسد بازتاب دهند.
حلقه های مشتری در سال 1980 به وسیله وویجر1 کشف شدند. حلقه ها به وسیله وویجر2 بیشتر مورد بررسی قرار گرفتند.
حلقه ها 0.05 درجه کج هستند. آنها میزان زیادی از نوری که از خورشید به آنها می رسد را بازتاب نمی دهند.
حلقه های مشتری عبارتند از: حلقه اصلی و یک حلقه ابرمانند داخلی به نام هالو (Halo) که نزدیک تر به مشتری می گردد. این دو حلقه از ذرات کوچک و تیره تشکیل شده اند و یک حلقه سوم و خیلی عریض به نام گاسومر (Gossamer) نیز وجود دارد که دور از مشتری گسترش پیدا کرده.
حلقه هالو: یک حلقه عریض و ضعیف است که شکل یک شیرینی حلقوی تو خالی را دارد. این حلقه حدود 22800 کیلومتر عرض و حدود 20000 کیلومتر ضخامت دارد. این حلقه در فاصله 100000 کیلومتری از مرکز مشتری شروع می شود. لبه خارجی هالو با حلقه اصلی یکی می شود.
حلقه اصلی: حدود 6400 کیلومتر عرض و کمتر از 30 کیلومتر ضخامت دارد. این حلقه خیلی باریک، جرمی حدود 1013 کیلوگرم دارد. این حلقه از 122800 کیلومتری از مرکز مشتری شروع می شود و لبه خارجی اش به 129130 کیلومتری از مرکز مشتری می رسد. دو ماه کوچک آدراسته آ و متیس که در داخل حلقه اصلی می گردند ممکن است منبع گرد و غبار این حلقه باشند.
حلقه گوسامر: یک حلقه خیلی عریض و ضعیف است. شامل دو حلقه است که یکی داخل دیگری قرار دارد. این حلقه از ذرات خیلی ریزی تشکیل شده. دور ریزهای میکروسکوپی ای که از ماه های تب و آمالته آ خارج شده اند منشأ این حلقه هستند. حلقه گوسامر از 129000 کیلومتری از مرکز مشتری شروع می شود و فراتر از مدار ماه آمالته آ گسترش می یابد.