خانواده های چینی چگونه کارآفرین می شوند؟

خانواده چینی

محمدرضا کریمی

کارشناس ارشد رشته کارآفرینی

 

ریسک پذیری, پشتکار, مرکز کنترل درونی (اعتقاد نداشتن به شانس و تأثیر عوامل خارجی در موفقیت و شکست) و عوامل برانگیزاننده ای مانند عشق به پول عموماً درفرهنگ آسیای شرقی وجود ندارد.

 

بیشتر جمعیت سنگاپور و هنگ کنگ چینی اند. دولت های این دو کشور علاقه ای عمیق به توسعه روح کارآفرینانه در مردم دارند. در سنگاپور تلاش ها در جهت ترویج رفتار یا فرهنگی مناسب با کارآفرینی است. این دو کشور به دلیل روح رقابتی و اقتصاد بازشان به عنوان ببرهای آسیا شناخته می شوند.

 

خانواده چینی
 

ویژگی مثبت فرهنگ چینی این است که  اخلاق کار سخت کنفوسیوسی چینی ها را به سوی عقایدی هدایت می کند که معتقدند کار کردن, زندگی کردن است

 

با این حال در سنگاپور به شدت کمبود کارآفرین وجود دارد و یکی از دلایل آن تحمل کم برای شکست است.

 

به طور کلی چینی ها و مردم آسیای شرقی از ابهام می پرهیزند و به دنبال اطمینان می روند. فرهنگ چینی تمایل به رفتار قابل پیش بینی داشته و قانون شکنی را تحمل نمی کند. پس در چین کسی که ریسک می پذیرد احتمال بیشتری وجود دارد که دارای روحیه کارآفرینانه باشد.

 

درفرهنگ چین این عقیده نیز وجود دارد که سرنوشت یا نیروهای فرا طبیعی, نتیجه کار شخص را تعیین می کنند. بنابراین در چینی ها عموماً مرکز کنترل خارجی بیش از مرکز کنترل داخلی (که از ویژگی های کارآفرینان می باشد) مورد تأکید است.

 

در هر حال چینی ها به نوآور بودن شناخته نمی شوند. یک دلیل هم محیط پدر سالارانه حاکم بر چین است. سلسله مراتب تعریف شده با نقش های روشن برای هریک از اعضای خانواده, از خلاقیت و نوآوری جلوگیری می کند. همین طور برحذر نگه داشتن خود از خطر نیز که در فرهنگ چینی وجود دارد, مشوق نوآوری نیست.

 

در سال 1975 Lodge چنین بحث کرد که فرهنگ فردگرا, کارآفرینی را تشویق می کند زیرا که به فرد اجازه می دهد هرچه می خواهد انجام دهد. دربرابر فرهنگ چینی به عنوان فرهنگی جمع گرا شناخته می شود. جایی که منع های اجتماعی یک نقش کارساز در همه جنبه های زندگی هر چینی بازی می کند. البته این جمع گرایی بیشتر به رابطه فرد با اعضای خانواده و دوستان نزدیک برمی گردد تا در رابطه با گروه های بیرونی.

 

اما ویژگی مثبت فرهنگ چینی این است که اخلاق کار سخت کنفوسیوسی چینی ها را به سوی عقایدی هدایت می کند که معتقدند کار کردن, زندگی کردن است.

[Entrepreneurial Spirit among East Asian Chinese – Swee Hoon Ang & Don G.P.Hong-2000-p285_292]

نیاز به موفقیت هم به عنوان یک ویژگی کارآفرینانه شناخته می شود. این ویژگی در میان چینی ها که تلاش بیشتری در جهت موفقیت نموده و منظم تر هستند حتی بیش از آمریکایی ها یافت شده است. آنان به این دلیل نیاز به موفقیت دارند که می خواهند وجهه خود را حفظ کنند. محققان مشاهده نموده اند که از سنین پایین, کودکان برای رسیدن به موفقیت آموزش داده می شوند.

هنگ کنگی ها و سنگاپوری ها نیز موفقیت گرا هستند و حتی هنگ کنگی ها فقیر بودن را گناه می دانند.

 

کسب و کارهای خانوادگی چینی به عنوان ارث پدری شناخته می شود و جایی که سلسله مراتب پدرسالارانه وجود دارد, مسئولیت, تعهد متقابل, جو خانوادگی و حمایت به وجود می آید.

اما در چین, بزرگ خاندان بسیاری از کسب و کارهای خانوادگی را کنترل می کند و تمایلی به دست کشیدن از کنترل ندارد که این سبب مدیریت ضعیف می گردد.

نتایج پژوهش نشان داد که روح کارآفرینانه در چین به وسیله انگیزه هایی نظیر پول و امنیت پرورش داده شده است و کارها به دلایل خاصی انجام می گیرد. برای مثال مبادرت به ایجاد یک کسب و کار ممکن است به خاطر نیاز به پول برای آموزش پسر باشد یا کسبی دیگر ممکن است به دلیل نیاز به تهیه جهیزیه برای دختر باشد. وجود چنین اهداف خاصی به کارآفرینان برای شناسایی نیازهای اجتماعی که می تواند وسیله کسب سود از طریق کسب و کار پرخطر باشد, کمک کند. این امر به ویژه در مورد چینی ها بسیار صدق می کند. زیراکه خانواده یک مفهوم مرکزی در جامعه چین دارد. این اهداف خاص, روح کارآفرینانه را برای انجام کارهای پرخطر زنده نگه می دارد.

[Entrepreneurial Spirit among East Asian Chinese – Swee Hoon Ang & Don G.P.Hong-2000-p292_305]

 

به طور کلی خانواده نقش فعالی درتوسعه شرکت ها در چین بازی می کند. کارآفرینان هم در راه اندازی و هم در توسعه بر اعضای خانواده تکیه می کنند. اکثر کارآفرینان حداقل یکی از اعضای خانواده را به طور تمام وقت در کار وارد می کنند. آنها همین طور از کمک مالی خانواده برای شروع به کار بهره می برند.

 

موضوع دیگر در مورد خانواه چینی این است که والدین فعال در تجارت یا مشاغل مشابه آن, کودکان را در دوران رشد در فعالیت هایی نظیر فروش, شمارش پول, پول خرد کردن, بازار و تحویل کالا درگیر می کنند.

 

اولیای چینی آموزش را هم به عنوان بازی و هم به عنوان تعلیم برای کودک در نظر می گیرند. در موقع تابستان یا کریسمس در بازارهای چین دختران و پسران جوانی در حال کمک به پدر و مادر خود دیده می شوند. آنان از اوقات فراغت خود برای یادگیری تجارت به شکل عقلایی استفاده می کنند.

مقدمه ای بر کارآفرینی – انستیتوصنایع کوچک دانشگاه فیلیپین-ترجمه سیامک نطاق – صفحه57
امتیاز به مطلب

Leave a Comment

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

To top