رایانه های توکار که رایانه های تعبیه شده یا ریزکنترل گرها هم نامیده می شوند در دستگاه های دیگر گنجانده می شوند. به عنوان مثال هایی از رایانه های توکار می توان به دوربین های دیجیتالی، گوشی های تلفن همراه، پخش کننده های موسیقی، سخت افزارهای تخصصی IT (مثل سخت افزار شبکه ای) و تقریباً هر نوع از سیستم کنترل داخلی یا صنعتی اشاره کرد.
در نتیجه افزایش میزان استفاده از رایانه های توکار در لوازم الکترونیکی مصرفی، بازارها آلوده این کالاها شده اند. به همین دلیل است که شرکت های رایانه ای مثل اپل (با IPod) به طور فزاینده ای درحال حرکت به سوی لوازم الکترونیکی مشتری پسند هستند.
رایانه های توکار در حال حاضر در داخل بسیاری از دستگاه ها جاسازی شده اند درحالی که قبلاً هیچ نیازی به این رایانه ها احساس نمی شد. خود ما می توانیم لوازم الکترونیکی ای را به یاد بیاوریم که تغییراتی در آنها صورت گرفته و شکل خودکار پیدا کرده اند. نه تنها رایانه های توکار در داخل دستگاه های کاملاً مشخص و قابل مشاهده ای مثل سیستم های ناوبری جاسازی شده اند بلکه به خاطر نقش اثرگذارشان بر کارکردهای اصلی خودروها در دستگاه هایی مثل سیستم های ترمز هم مورد استفاده قرار می گیرند.
به این ترتیب بسیاری از دستگاه ها، از تلفن گرفته تا خودروها، حاوی رایانه های توکار هستند که فرصت هایی هم برای ذخیره سخت افزاری و هم نرم افزاری ایجاد می کند.
بیشتر سخت افزارها و نرم افزارها هم به گونه ای تخصص یافته اند که قابل استفاده مشترک هم در رایانه ها و هم رایانه های توکار هستند. لینوکس و جاوا مثال های خوبی هستند که بر روی همه چیز از رایانه های بزرگ گرفته تا تلفن های همراه اجرا می شوند.
این به آن معنی است که تقاضا برای انواع مختلف رایانه های توکار روبه افزایش است و بر تقاضا برای همه چیز از نیمه هادی ها گرفته تا نرم افزارهای مناسب برای خدمات اثر گذاشته.