عناصر واسطه که به نام فلزات انتقالی هم شناخته می شوند، بزرگ ترین بخش جدول تناوبی را تشکیل می دهند. آنها در مرکز جدول تناوبی و در ستون های 3 تا 12 جدول تناوبی قرار دارند.
فلزات انتقالی (تراگذر) در مقایسه با فلزات قلیایی خاکی معمولاً سخت تر و شکننده ترند و دارای نقطه ذوب بالاترند. فلزات تراگذر همچنین هادی خوب حرارت و الکتریسیته اند. ترکیبات عناصر انتقالی اغلب رنگارنگند.
برخی از عناصر انتقالی عبارتند از:
عنصر 79: طلا Au
عنصر 74: نقره Ag
عنصر 78: پلاتین Pt
عنصر 26: آهن Fe
عنصر 29: مس Cu
گاهی اوقات گروه فلزات موسوم به «فلزات واسطه داخلی» شامل لانتانیدها و اکتینیدها هم در داخل گروه فلزات انتقالی قرار داده می شوند.
خواصی که در بیشتر فلزات واسطه مشترکند عبارتند از:
-می توانند ترکیبات زیادی با حالت های مختلف اکسیداسیون تشکیل دهند.
-می توانند ترکیباتی با رنگ های مختلف تشکیل دهند.
-فلزند و هادی الکتریسیته هستند.
-نقطه ذوب و جوش بالا دارند.
-تراکم نسبتاً بالایی دارند.
-پارامغناطیسی هستند. (پارامغناطیس شکلی از خاصیت مغناطیسی یک ماده است که به شکلی خیلی ضعیف جذب میدان مغناطیسی خارجی می شود.)
حقایقی جالب درباره فلزات انتقالی
-گروه فلزات واسطه، بلوک- dجدول تناوبی نامیده می شوند. 35 عنصر در بلوک d قرار دارند.
-برخی عناصر ستون دوازده جدول تناوبی (روی، کادمیوم، جیوه، کوپرنیسیم) را در گروه فلزات واسطه قرار نمی دهند.
-آهن، کبالت، نیکل و تنها عناصری هستند که میدان مغناطیسی تولید می کنند.
-شیمی دان ها برای توصیف عناصر واسطه اغلب به جای الکترون های ظرفیتی از چیزی به عنوان «شمارش الکترون d» استفاده می کنند.
-به خاطر کیفیت منحصر به فرد فلزات واسطه، این فلزات اغلب در صنعت به عنوان کاتالیزور برای واکنش های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.
منبع:
http://www.ducksters.com/science/chemistry/transition_metals.php
مطالب مرتبط: