نحوه تولید غذاهای آینده

زیست شناسی مصنوعی شاخه جدیدی در تحقیقات زیست شناسی است که از آمیختن علوم و مهندسی به وجود آمده است. دانشمندان ناسا عقیده دارند موجودات زنده ای که از طریق مهندسی رشد و تکثیر پیدا می کنند، فواید زیادی دارند و ظرفیت این را دارند تا کارهای زیادی برای انسان های مستقر در فضا انجام دهند. این فواید از تولید غذا و سوخت گرفته تا تصفیه فاضلاب را شامل می شود.

از آن جایی که موجودات زنده خودشان را تکثیر و تکرار می کنند، تنها لازم است فضانوردان مقداری هاگ، بذر و رآکتور زیستی به فضا منتقل کنند و بقیه کار را خود موجودات زنده انجام می دهند. رآکتور زیستی دستگاهی است که به منظور رشد دادن موجودات زنده ای مثل باکتری ها مورد استفاده قرار می گیرد. به این ترتیب این دستگاه می تواند به ایجاد یک محیط بیولوژیک فعال در فضا کمک کند.

به این ترتیب شاید مهندسی زیستی به ما کمک کند تا روزی در مسیر تولید، پردازش و آماده سازی غذاها در فضا حرکت کنیم. منتها حرکت در این مسیر پیچیده است.

البته تحقیقات درباره غذاهای آینده تنها منحصر به تولید غذا در فضا نیست. تاریخچه ارایه نظرات در این باره، هم طولانی و هم جالب است و نه تنها به فرهنگ پخت و پز و علم تغذیه بلکه به علم و فناوری داغ روز هم گره خورده.

در دهه 1890 میلادی فناوری شیمی مصنوعی، تولید مواد شیمیایی آلی را امکان پذیر کرد. به این ترتیب صنایع جدیدی متولد شدند که رنگ ها و طعم دهنده های مصنوعی را تولید می کردند. با پیشرفتی که در مدت یک قرن در این حوزه انجام گرفت، شیمی دان ها به پیش بینی آینده تولید غذا دست می زنند. در سال 1894 مارسلین برتلوت که یکی از بزرگ ترین شیمیدان ها در همه دوران شناخته می شود، پیش بینی کرد که انسان ها در آینده دیگر مجبور به کشاورزی نیستند. به گفته وی انسان ها در آینده گوشت مصنوعی، آرد مصنوعی، سبزیجات مصنوعی و … می خورند. مزارع گندم و ذرت و … از چهره زمین پاک می شوند، چون برای تولید آرد و غذاهای دیگر، به زمین نیاز نیست، بلکه این مواد ساخته می شوند. ذغال سنگ هم دیگر استخراج نمی شود، مگر با هدف استفاده از آن برای ساخت نان یا گوشت. چرخ کارخانه های بزرگ غذایی هم نه به وسیله احتراق مصنوعی، بلکه با استفاده از حرارت پایه ای جهان خواهد چرخید.

اما پرسش اینجا است که این مواد غذایی به چه شباهت دارند و مزه شان چگونه است.

مهندسان زیست شناس می گویند ما در آینده مواد غذایی را به گونه ای ارایه خواهیم داد که از نظر شیمیایی، گوارشی و دارا بودن مواد مغذی، مشابه غذاهای امروزی باشند. منتها شکل غذاها در آینده متفاوت خواهد بود. شاید این غذاها به شکل قرص باشند. منتها قرصی از هر رنگ و هر شکلی که موردنظر ما است و احتمالاً به طورکامل حس علاقه به غذا خوردن را نیز در انسان ارضا می کند.

به این ترتیب که شیر، تخم مرغ، آرد، گوشت و درحقیقت همه خوراکی ها، حاوی تقریباً همه عناصر کربن، هیدروژن، اکسیژن و نیتروژن هستند (درصد بقیه عناصر در آنها خیلی کم است). این چهار عنصر هم در سراسر جهان وجود دارند و بنابراین همه مواد غذایی ای که در حال حاضر در طبیعت به عمل می آیند و رشد می کنند را می توان از طریق پیشرفت سریع و مداوم شیمی مصنوعی به دست آورد.