جو: جو اورانوس از حدود 83 درصد هیدروژن، 15 درصد هلیوم، دو درصد متان و مقادیر بسیار اندکی از اتان و سایر گازها تشکیل شده. فشار جوی در زیر لایه ابر متان حدود 1.3 برابر فشار جوی در سطح زمین است. فشار جوی در سطح زمین 325 نیوتن بر متر مربع است. فشار جوی فشاری است که از گازهای جو سیاره برحسب وزنشان خارج می شود.
ابرهای قابل مشاهده اورانوس همان رنگ آبی-سبز مات سراسر سطح سیاره را دارند. تصاویری که به وسیله فضاپیمای وویجر2 از اورانوس گرفته شده، نوارهای بسیار صافی را در داخل ابرهای این سیاره به موازات استوایش نشان می دهد. این نوارها در نتیجه وجود ترکیبات مختلفی از مه که به وسیله نور خورشید به گاز متان تجزیه شده اند تولید شده اند.
به علاوه نقاط بسیار کوچکی روی سطح سیاره وجود دارد. این نقاط شاید جرم های به شدت در حال چرخش از گازی مشابه با گازهای آتشفشانی باشند.
سطح: جنس سطح اورانوس از ابرهای سبز-آبی حاوی کریستال های ریز متان است. کریستال ها در خارج از جو اورانوس منجمد شده اند. احتمال دارد که خیلی پایین تر، در ابرهای قابل مشاهده، لایه های ضخیم تری از ابر که از آب مایع یا کریستال های یخ آمونیاکی تشکیل شده اند، وجود داشته باشد. در مکان های عمیق تر یعنی حدود 4700 مایل یا 7500 کیلومتر پایین تر از نوک ابرهای قابل مشاهده ممکن است اقیانوسی از آب مایع حاوی آمونیاک حل شده، وجود داشته باشد.
هسته: در بخش های خیلی مرکزی سیاره ممکن است یک هسته سنگی وجود داشته باشد. چنین هسته ای که از جنس سنگ و فلز است حدود 10500 مایل یا 17000 کیلومتر قطر دارد و دمای آن حدود 12500 درجه فارنهایت یا 6927 درجه سانتی گراد است.
دانشمندان عقیده دارند در اورانوس زندگی وجود ندارد.