حمیده احمدیان راد
تا 15 سال دیگر می توان برخی از گونه هایی که اخیراً منقرض شده اند نظیر پرستوی مهاجر را احیا کرد و سپس بسیاری از گونه های عهد باستان و حتی انسان اولیه را به حیات بازگرداند. بنابراین اگر زمانی با گربه دندان شمشیری مواجه شدید تعجب نکنید.
برای بازگرداندن گونه های منقرض شده گیاهی و جانوری سه رویکرد مختلف در پیش گرفته می شود. در رویکرد شبیه سازی، دانشمندان از مواد ژنتیکی گونه های منقرض شده برای ایجاد کپی دقیق استفاده می کنند. در رویکرد پرورش انتخابی، تلاش می شود تا به گونه های مدرن نزدیک به گونه منقرض شده ویژگی های گونه منقرض شده را داد. با استفاده از رویکرد مهندسی ژنتیک نیز DNA یک گونه مدرن ویرایش می شود تا آن را مطابق DNA گونه های منقرض شده درآورد.
این موضوع به بحث هایی در زمینه مسایل اخلاقی و اختلالات زیست محیطی احتمالی دامن زده است.
موافقان چنین برنامه هایی می گویند که بازگرداندن گونه های منقرض شده به زندگی می تواند به ما کمک کند اکوسیستم های از دست رفته را احیا کنیم. سفر مریخ پیماها که درحال حاضر انجام می شود نیز نتیجه چنین کارهای متهورانه ای بوده است.
اما برخی می گویند اگر می توانیم این کار را انجام دهیم به این معنا نیست که باید انجام دهیم. چراکه بسیاری از گونه های تازه احیا شده می توانند مشکلات غیر منتظره ای به دنیای مدرن وارد کنند. به عنوان مثال گونه های احیا شده می توانند حامل یک بیماری کشنده باشند و یا تهدیدی غیرعمدی برای اکوسیستم ایجاد کنند چرا که در زمان آنها وضعیت با حالا متفاوت بوده است.
ملاحظات اخلاقی هم در این زمینه وجود دارد. به عنوان مثال اگر یک ماموت را به زندگی برگردانیم باید بر روی او آزمایشاتی را انجام دهیم. در رابطه با انسان این ملاحظات اخلاقی و حقوقی بیشتر است و به عنوان مثال یکی از ملاحظات این است که آیا از نظر اخلاقی درست است یک انسان را در آزمایشگاه نگاه داریم تا بر روی او و بیماری های احتمالیش تحقیق کنیم؟