دکتر مونا زارع
بیماری هوچکین نوعی لمفوم است. لمفوم به هرگونه اختلال نئوپلاستیک (توموری) بافت لنفاوی گفته می شود. سالانه حدود 8000 مورد جدید از بیماری هوچکین تشخیص داده می شود. (کتاب هاریسون 2002) بیماری هوچکین شایع ترین لمفوم در بالغین جوان است.
در کشورهای صنعتی شیوع بیماری در دو محدوده سنی به حداکثر می رسد. بیشترین شیوع بیماری در سنین 15 تا 35 سال مشاهده می شود و پس از آن در سنین بالاتر از 50 سالگی بار دیگرشیوع بیماری بالا می رود.
علت بیماری هوچکین نامشخص است.
مشخصه بیماری هوچکین وجود نوعی سلول به نام ریداشترنبرگ در نمونه برداری از بافت لنفاوی است.
علایم بیماری هوچکین:
1)بیماری هوچکین معمولا با بزرگی بدون علامت ولی قابل لمس عقده های لنفاوی که شایع ترین محل آن گردن است تظاهر می یابد.
2)آدنوپاتی مدیاستن (بزرگ شدن غدد لنفاوی در میانه سینه) ممکن است ایجاد سرفه کند.
3)یک سوم بیماران از علایم تب، تعریق شبانه، کاهش وزن رنج می برند.
گاهی ممکن است بیماری هوچکین به صورت تب با منشأ نامشخص تظاهر می یابد.
4)خارش (غیرشایع است.) گاهی بیماران مبتلا به هوچکین دچار خارش منتشر می شوند. حتی ممکن است بیمار سابقه ای از خارش آزارنده را ماه ها تا سال ها قبل از تشخیص بیماری هوچکین بدهد.
در صورتی که بیماری هوچکین درمان نشود به آرامی پیشرفت می کند و عقده های لنفاوی متعددی را گرفتار می کند و از راه خون منتشر می شود. با پیشرفت بیماری، علایم تب، تعریق شبانه، کاهش وزن بی حالی و عوارض عفونی ایجاد میشود.
نارسایی مغز استخوان یا عفونت برای بیمار بسیار خطرناک است و می تواند باعث از دست رفتن بیمار شود.
بیماری هوچکین به خوبی قابل درمان است و با استفاده از روش های درمانی احتمال درمان قطعی آن به بیش از 80 درصد می رسد.
منابع:
1)نکات برتر بیماری های داخلی –خون هاریسون 2008 وسیسیل اسنشیال 2007 گردآوری دکتر مهدی ایزدی-انتشارات پروانه دانش H سال1388
2)فرهنگ پزشکی انگلیسی –فارسی دورلند-دکتر بهرام قاضی جهانی-دکتر آیدین تبریزی با همکاری آریان طب و قاضی جهانی-چاپ اول 84 ویراست 27
3)ترجمه کامل دستنامه طب داخلی هاریسون 2002-زیرنظر دکتر رامین قدیمی ترجمه:دکترحمید محقق شلمانی- لادن ناز زاهدی-دکتر مهدی نادری فر-دکترفرشادنوری-دکترامجد برزنجه-انتشارات تیمورزاده-چاپ اول پاییز 81
4)گایدلاین خون و انکولوژی 1390 گردآورنده: دکتر کامران احمدی