محمدرضا کریمی
کارشناس ارشد مدیریت
دو گروه در فرانچایز درگیرند, امتیازدهنده (شخص یا شرکتی که حقوق نام و سیستم کسب و کار را کرایه می دهد) و امتیازگیرنده (کسی که آن را می خرد.
حق برای فرانچایز (امتیاز) توسط امتیازدهنده با یک مبلغ پول اولیه فروخته می شود که اغلب به آن مبلغ ازپیش برای ورود یا مبلغ فرانچایز می گویند. این پول زمانی که قرارداد امضا شده است پرداخت خواهد شد. قرارداد (موافقت فرانچایز) مسئولیت های دو طرف امتیازدهنده و امتیازگیرنده را به تفصیل شرح داده و معمولاً برای مدت زمانی مشخص می باشد (معمولاً چندین سال). زمانی هم که قرارداد به پایان می رسد بایستی مجدداً اصلاح شود. قوانین ایالتی معمولاً درآن مؤثرند.
این دستمزد اولیه فرانشیز به دلیل حق استفاده از نام و سیستم و گاهی آموزش, رویه ها (یا همان روش های کاری روزمره) و دیگر کمک ها مانند انتخاب جا است. این مزد شامل هرنوع موجودی لازم, اثاثیه ثابت (یعنی در و پنجره یا لوله کشی و غیره), مبلمان یا ملک نمی شود.
علاوه بر دستمزد فرانچایز، گیرنده امتیاز بایستی دستمزدهای حق الامتیاز یا دیگر پرداخت های جاری را نیز بپردازد. این پرداخت ها معمولاً به صورت درصدی از فروش انجام می شود اما همین طور می تواند به عنوان یک مقدار ثابت یا در یک مقیاس متغیر (یعنی با توجه به مقدار فروش) پرداخت گردد. شرایط این دستمزدها در موافقت فرانچایز درج خواهد شد. این پرداخت ها برای خدمات مداوم (پس از راه اندازی) و پشتیبانی است که امتیازدهنده فراهم می کند. همین طور ممکن است امتیازدهندگان به طور مستقیم به امتیازگیرندگانشان تجهیزات را بفروشند.
وجوه تبلیغات هم به صورت دوره ای پرداخت می شود. این وجوه در یک حساب عمومی گذاشته شده و برای ارتقا ملی و منطقه ای کل زنجیره مورد استفاده قرار می گیرد.
منبع: http://money.howstuffworks.com/franchising3.htm
مقالات مرتبط: مقدمه ای بر فرانچایزینگ – فرانچایزینگ چیست؟ – مزیت های گرفتن امتیاز – قوانین: دستمزدها