نظر یک فضانورد درباره زندگی انسان در مریخ

سطح مریخ

 دان پترسون فضانورد ناسا و خلبان نیروی هوایی آمریکا

ترجمه: حمیده احمدیان راد

سطح مریخفوایدی که پرواز انسان ها به فضا دارد متناسب با هزینه هایش نیست. بخصوص وقتی هزینه سفر انسان به فضا را با هزینه سیستم های پیشرفته روباتی و خودکار مقایسه می کنیم. با این مقایسه مشخص می شود که بسیاری از وظایفی که انسان ها می توانند انجام دهند را سیستم های خودکار و روباتی با یک دهم هزینه و با هیچ ریسکی برای انسان ها انجام می دهند. من فکر می کنم این نتیجه تمرکز ناسا بر روی کشف های هیجان انگیز نمایشی و شکست در ایجاد زیرساخت های با دوام و مقرون به صرفه برای فرستادن انسان ها به فضا است.

من با به راه انداختن مأموریت های یک طرفه به مریخ موافق نیستم و عقیده دارم که زنده نگه داشتن انسان ها بر روی سیاره مریخ برای بیش از چند هفته بی نهایت هزینه بر است.

جو مریخ خیلی باریک است و اساساً هیچ اکسیژنی ندارد. دمای متوسط سطح آن حدود 60 درجه سانتی گراد است. انسان ها لازم است اوقات خود را همیشه در یک محفظه تحت فشار، با یک جو مناسب و دمای کافی و کنترل رطوبت سپری کنند. برخلاف زمین، مریخ حوزه مغناطیسی محافظ ندارد و جو باریک آن حفاظت اندکی دربرابر اشعه های کیهانی ایجاد می کند. من فکر می کنم برخی از حفاظت های نسبتاً سنگین شامل استفاده از مسکن طبیعی، مریخ نورد و نظایر آن می شود.

همچنین شرایط زندگی در خارج از زمین، کاملاً بر مریخ حکمفرما است. چراکه در آن آب به صورت آزاد وجود ندارد و به نظر می رسد آن چه از یخ آب در این سیاره وجود دارد زیر سطحش قرار گرفته باشد. در نتیجه برای استفاده از این آب لازم است آب ها جمع آوری ذوب و خالص شود.

ناسا می گوید یک انسان روزانه به حدود 5 کیلوگرم آب و اکسیژن نیاز دارد و به همان مقدار هم فضولات تولید می کند. البته آب را می توان بازیافت کرد، اکسیژن را می توان از دی اکسیدکربن استخراج کرد و بیرون کشید و با فضولات جامد هم می توان کاری کرد.

اما همه اینها انرژی و تجهیزات نیاز دارد. آرایه های خورشیدی بر روی مریخ باید دوبرابر اندازه آرایه های خورشیدی بر روی زمین باشد چراکه اشعه خورشیدی ضعیف تر است (چراکه مریخ از خورشید دورتر است).

آرایه های خورشیدی گروهی از سلول های سیلیکونی هستند که برای تبدیل نور خورشید به انرژی الکتریکی در ماهواره ها مورد استفاده قرار می گیرند. در آینده ایستگاه های فضایی الکتریسیته زیادی نیاز خواهند داشت و برای همین آرایه های بزرگ تری مورد استفاده قرار خواهد گرفت. همچنین فناوری جدیدی به کار می رود که شامل استفاده از مواد اولیه جدید مثل گالیوم آرسنید به جای سیلیکون و استفاده از آینه های متمرکز برای تمرکز دادن نور است. آرایه ها احتمالاً مستلزم زدودن مریخ از گردوغبار است.

به دلایل ایمنی، لازم است تجهیزات اضافی مورد استفاده قرار گیرد. به علاوه ابزار و نیز لوازم یدکی برای اصلاح و جبران غذای جامدی که نمی توان بازیافت کرد مورد نیاز است. همچنین غذاها به یک گرمخانه بزرگ و کاملاً محصور نیاز دارد.

محیط زندگی باید مانعی در مقابل هوا داشته باشد تا هنگامی که انسان ها و مریخ نوردهایشان وارد و خارج می شوند فشار بر کل محیط زندگی کاهش یابد. سفرهایی که روی سطح مریخ انجام می شود هم نباید به گونه ای باشد که افراد خیلی از محل زندگیشان دور شوند چراکه ممکن است نتوانند برگردند یا ممکن است مریخ نوردان صدمه ببینند. اگر بیرون رفتن چند ساعت به طول انجامد، مریخ نورد باید امکانات دستیابی به غذا، آب و تسهیلات توالت را در بیرون داشته باشد.

درنهایت، ملاحظات انسانی وجود دارند که به طور مستقیم به هزینه ها ربطی ندارد. به عنوان مثال کسانی که به فضا می روند لازم است پزشک هم در میانشان باشد. همچنین محیط زندگی باید از تسهیلات بیمارستانی و کلینیکی هم برخوردار باشد. تفریح و سرگرمی، زندگی عادی خانوادگی هم باید در نظر داشت. پرسش دیگر این است که اگر فردی پیر شود و بمیرد چه اتفاقی می افتد.

Leave a Comment

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

To top