ایرانی ها یکی از شعبه های آریان ها محسوب می شوند. آریان ها نیز یکی از هشت شعبه نژاد هندواروپایی هستند. آریان ها به همراه شعبه های دیگر هندواروپایی از بیش از 4 هزار سال قبل از میلاد در مکانی که کاملاً مشخص نیست (احتمالاً آسیای مرکزی یا ساحل رود ولگا و یا سواحل دریای بالتیک) در کنار یکدیگر زندگی می کردند.
هندواروپایی ها چنان که از نامشان پیدا است مردمی هستند که ساکنان اصلی سرزمین هایی از هند تا اروپا را تشکیل می دهند. کل ساکنان اروپا به جز افرادی که از نژادهای دیگرند و در اقلیتند هندواروپایی هستند. در آسیا فقط هندی های آریایی و ایرانی ها (یعنی کلیه مردمانی که از شاخه ایرانی آریان ها منشعب شده اند) و ارامنه از نژاد هندواروپایی محسوب می شوند.
با این مقدمه به واقعیت های جالبی درباره سیر تحول زبان و خط ایرانیان اشاره می شود.
– برخی از محققان عقیده دارند مردم هشت شعبه نژاد هندواروپایی تا زمانی که در کنار یکدیگر زندگی می کردند به زبانی که موسوم به هندواروپایی است صحبت می کردند. بعد از این که هر شعبه از آنها به سوی سرزمینی روانه شدند باز هم به همان زبان هندواروپایی سخن می گفتند. اما به تدریج تحت تأثیر آب و هوا و عوامل دیگر لغاتی که مورد استفاده قرار می دادند تغییر کرد ولی باز هم تعداد کمی از لغاتشان مشابه یکدیگر است.
به عنوان نمونه می توان از پدر در فارسی نام برد. پدر در فرانسه پر (pere)، در انگلیسی فدر (father)، در سانسکریت پیتری (pitri) و در لاتین پاتر (pater) است.
– به اسثنای زبان های چینی، سریانی، عربی و عبری می توان گفت که مادر تمام زبان های عالم زبان هندواروپایی است.
– از زبان اصلی هندواروپایی هفت شاخه بزرگ زبانی منشعب می شود. این هفت شاخه عبارتند از:
سلتی celtique، اسلاو slave، آریا aria، سانسکریت sanscrit، یونانی قدیم greeque، لاتین latine و توتونیک teutonique.
هریک از این زبان ها به نوبه خود مادر چندین زبان هستند.
– چنان که گفته شد آریان ها یکی از شعبه های نژاد هندواروپایی هستند. آنها حدود سه هزار سال پیش از بقیه هندواروپایی ها جدا شدند. آریان ها پس از جدایی از سایر مردمان هندواروپایی به طرف جنوب رفته و به سه شعبه تقسیم شده اند. شعبه هندی، شعبه ایرانی و شعبه سکایی.
– آریان های ایرانی و هندی پس از جدا شدن از شعبه های دیگر هندواروپایی مدت ها در آسیای وسطی (میانه) در جلگه واقع بین رودهای سیحون و جیحون با هم زندگی می کردند. بنابراین در زبان و مذهب و … با یکدیگر مشترک بودند.
– شعبه هندی و شعبه ایرانی مدت ها با هم زندگی کردند و سپس از آسیای میانه مهاجرت کرده به غرب رفتند. شعبه هندی به هندوکوش رفت و به سمت دره پنجاب هند سرازیر و مقیم آن جا شد. دسته موسوم به شعبه ایرانی هم به طرف جنوب و غرب متمایل شدند و به فلات ایران آمدند و در آن پخش شدند.
– چنان که گفته شد زبان آریا یکی از شعبه های زبانی هندواروپایی است. این زبان مادر زبان های فارسی، ارمنی، سکزی (سگزی)، سغدی و پشتو است.
– قدیمی ترین زبانی که از ایرانی ها به جا مانده زبان زند است که به آن باکتریانی قدیم نیز گفته می شود. (باکتریانی به معنی باختر و شرق.) زبان زند در حدود هزار سال قبل از میلاد در ایران رایج بوده و احتمالاً تا سال 550 قبل از میلاد یعنی مقارن با تشکیل سلسله هخامنشی نیز در ایران رواج داشته.
برای مشاهده ادامه مطلب به بالای صفحه مراجعه کنید یا بر روی لینک بعدی کلیک کنید…
