حمیده احمدیان راد
خرابه های زیمبابوه بزرگ (گاهی تنها زیمبابوه بزرگ نامیده می شود) از مهم ترین و بزرگ ترین خرابه های سنگی آفریقا است. این خرابه ها برج های بزرگ و ساختمان هایی دارند که از میلیون ها سنگ ساخته شده اند. این سنگ ها بدون این که ملاطی بین آنها ریخته شده باشد، به شکل کاملاً متعادلی روی همدیگر قرار گرفته اند.
زیمبابوه بزرگ نام و نماد ملی اش را به کشور زیمبابوه کنونی داده است. نماد ملی این کشور عقاب است. این عقاب با سبک مشخصی روی یک سنگ در خرابه های زیمبابوه بزرگ حک شده بود.
احتمال می رود که جامعه زیمبابوه بزرگ در طول قرن 11 میلادی توسعه یافته باشد. یعنی زمانی که پرتغالی ها و اعراب و اقوام سواحیلی خود را با کشتی به سواحل موزامبیک کنونی رساندند و بعد به زیمبابوه بزرگ راه یافتند و شروع به مبادله لباس و شیشه و چینی با طلاو عاج فیل زیمبابوه بزرگ کردند. وقتی مردم جامعه زیمبابوه بزرگ دوره ای از رونق و شکوفایی را تجربه کردند، ساختمان های سنگی عظیمی ساختند که در نهایت مساحت آن به 500 کیلومتر مربع رسید. گمان می رود که در طول رونق این مکان، 18 هزار نفر در آن زندگی می کرده اند.
در قرن 15 میلادی جامعه زیمبابوه بزرگ به خاطر بیماری و اختلافات سیاسی رو به زوال رفت. در این زمان پرتغالی ها در جست و جوی شهرهایی که شایع شده بود از طلاساخته شده اند وارد زیمبابوه بزرگ شدند و همه اینها دست به دست هم دادند که این مکان به ویرانه ای تبدیل شود.