کهکشان راه شیری سراسر آسمان شب ما را فراگرفته و یکی از بزرگ ترین چشم اندازهایمان در زندگی را تشکیل می دهد. ستارگان کهکشان راه شیری الهام بخش انسان ها برای هزاران سال بوده اند و تنها در عصر جدید است که انسان می داند این نوار نورانی که هر شب آن را می بیند درواقع کهشکان خانه ما یعنی کهکشان راه شیری است و ما از داخل این کهکشان خود آن را تماشا می کنیم. اصطلاح ” راه شیری “، اولین بار درباره قوس مبهمی از ستارگان در آسمان شب مورد استفاده قرار گرفت. بعد از آن این نام برای کل کهشکان ما به کار رفت.
آسمان شب به وضوح درخشش کهکشان راه شیری را به نمایش می گذارد. این کهکشان، کهکشان خانه ما است و سراسر آسمان ما را فرا گرفته و ما از داخل آن به خودش نگاه می کنیم
کهکشان راه شیری یک کهکشان مارپیچی نسبتاً معمولی با اجزایی است که از نظر ساختاری از هم متمایزند. کهکشان راه شیری حاوی یک دیسک نازک ( با قطر تقریبی 100000 سال نوری)، یک دیسک ضخیم، یک برآمدگی (با قطر تقریبی 25000 سال نوری) و یک هاله ستاره ای است. همچنین این کهکشان خانه حدود 150 خوشه کروی است. خورشید، یکی از صدها میلیارد ستاره ای است که کهکشان راه شیری را تشکیل می دهند. خورشید در دیسک باریک و در فاصله حدود 25،000 سال نوری از مرکز برآمدگی کهکشان قرار دارد. ستاره شناسان معتقدند که کهکشان راه شیری یک نوار مرکزی دارد و یک کهکشان مارپیچی میله ای است.
NGC2997کهکشانی شبیه به کهکشان راه شیری است. کهکشان ما از بیرون شاید شبیه این کهکشان باشد
در این تصویر کهکشان NGC821 که کهکشانی شبیه به کهکشان راه شیری از زاویه ای دیگر دیده می شود، کهکشان ما شاید چیزی شبیه به این تصویر باشد
کهکشان راه شیری علاوه بر یک ساختار قابل مشاهده و مشابه با کهکشان های مارپیچی دیگر، یک هاله تاریک از ماده ای احتمالاً غیر ستاره ای (و حتی شاید غیر باریونی) دارد. این هاله کروی به فراتر از مرز دیسک نازک گسترش یافته و حرکت کهکشان ها در سراسر کهکشان راه شیری حاکی از این است که جرم کلی آن معادل 1000 میلیارد برابر جرم خورشید است. این میزان جرم حدود ده برابر جرم موجود در مواد قابل مشاهده است!
کهکشان راه شیری همه ویژگی های اصلی یک کهکشان مارپیچی معمولی را دارا است.
(مقیاس ها واقعی نیست)
شکل گیری کهکشان راه شیری موضوعی است که از سوی دانشمندان فعالانه مورد بررسی قرار می گیرد. این باور وجود دارد که اجزای ستاره ای کهکشان راه شیری در زمان های مختلف تشکیل شده اند (شکل گیری ستارگان هنوز هم در داخل دیسک نازک انجام می گیرد). درحال حاضر شواهدی درباره وجود هر سه نوع سازوکار شکل گیری کهکشان ها که تاکنون شناسایی شده اند (رمبش اولیه primordial collapse))، خوشه بندی سلسله مراتبی و تکامل دینامیکی نسبتاً کند secular evolution)) وجود دارد.
مانند بیشتر کهکشان ها، کهکشان راه شیری در انزوا نیست. کهکشان راه شیری همراه با کهکشان آندرومدا، ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک و در حدود 30 کهکشان کوتوله، بخشی از گروه محلی را تشکیل می دهد. کهکشان راه شیری در حال حاضر در حال ادغام از نوعی است که دو کهکشان با جرم های بسیار متفاوت با هم ادغام می شوند minor mergers)). کهکشان ما در حال ادغام از این نوع با دست کم دو تا از کهکشان های کوتوله گروه محلی به نام های کوتوله قوسی یا ساگیتاریوس (Sagittarius) و کوتوله سگ بزرگ Canis Major)) است. همچنین کهکشان راه شیری در مرز خوشه سنبله بزرگ قرار دارد که روزی با آن نیز ادغام می شود.