جانوران زهردار سم یا زهر را مورد استفاده قرار می دهند تا شکاری را بکشند یا از خودشان دفاع کنند. آنها سم را با اندام های تخصصی مثل دندان های نیش توخالی، گزیدن و لیسیدن، یک خرطوم یا شاخک منتقل می کنند. جانوران زهردار با جانوران سمی فرق دارند. جانوران سمی (مثل وزغ ها) زهر دارند اما روشی برای انتقال آن ندارند. موقعی که جانور دیگری جانور سمی را می خورد، شکارچی ممکن است بیمار شود یا حتی بمیرد.
بعضی از سم ها (سم عصب) به سیستم عصبی حمله می کنند و موجب درد، فلج شدن و در نهایت مرگ به وسیله خرابی قلب یا شش می شوند. مارهای کبری، ماهی استخوانی، نوعی عنکبوت سیاه و عقرب ها، سم اعصاب به کار می برند.
بقیه جانوران زهردار (با سم خون) به سیستم گردش خون حمله می کنند و موجب درد، تورم و تغییر در خون می شوند. مارهای زنگی، افعی ها و بعضی از عنکبوت ها سم خون را مورد استفاده قرار می دهند.
بعضی از سمی ترین جانوران زهردار (آنهایی که قوی ترین سم ها را دارند) شامل مار خطرناک دریایی لب زرد (نوعی مار دریایی است)، ستاره دریایی جعبه ای، ستاره دریایی زنبور دریایی، هشت پای حلقه آبی، ماهی استخوانی صخره ای، صدف های قارچی هستند. بقیه جانوران زهردار مثل افعی راسل انسان های بیشتری را می کشند چون که آنها خیلی مهاجم هستند و نزدیک انسان ها نیز زندگی می کنند.
تنها چند پستاندار زهردار هستند که شامل پلاتیپوس منقار اردکی (تنها جنس مذکر)، چندین گونه موش شبگرد و سولنودون (یک پستاندار حشره خوار کوچک) می شوند.
منبع: http://www.enchantedlearning.com/coloring/venomous.shtml