موجودات از میلیون ها سال گذشته تاکنون بر اثر انقراض های پنهانی و یا انقراض های دسته جمعی از میان رفته اند.
انقراض های نهانی
بیشتر انقراض ها (شاید بیش از 95 درصد همه انقراض ها) به عنوان انقراض های نهانی در طول زمان رخ می دهند. این انقراض ها به وسیله بلاهای ناگهانی اساسی یا تغییرات آب و هوایی وحشتناک رخ نمی دهند. بلکه به خاطر تغییرات کوچک در آب و هوا یا محل سکونت، ته کشیدن منابع، رقابت و دیگر تغییراتی که به تطبیق یافتن یا انعطاف نیاز دارد، رخ می دهند.
بیشتر گونه های دایناسورها در انقراض های نهانی که در طول عهد مزوزوییک رخ داد نابود شدند. گیاهان گل دار (انگیوسپرم ها) در طول دوره کرتاسه ظاهر شدند و جانشین بیشتر درختانی که میوه مخروطی شکل دارند (مثل کاج) و بیشتر گیاهان دیگر شدند. این امر تأثیری اساسی روی دایناسورها به جا گذاشت. بعضی از دایناسورهای گیاهخوار مثل ادمونتوسوروها Edmontosaurus فقط درختانی که میوه مخروطی دارند را می خوردند. بنابراین هنگامی که گیاهان گلدار آمدند تا همه جا را فرابگیرند این دایناسورها مردند چون نمی توانستند درختانی را که میوه مخروطی شکل دارند را به قدر کافی پیدا کنند و بخورند تا خودشان را زنده نگه دارند.