OLBERS, HENRICH
هنریش ویلهلم ماتئوس البرس (1840-1758) ستاره شناس و فیزیکدان آلمانی است که در سال 1823 به معمای "چرا آسمان در شب تاریک است یا چرا نور ستاره آسمان شب را روشن نمی کند" پاسخ داد. او ثابت کرد که اورانوس یک سیاره است نه یک ستاره دنباله دار (1781). او ستاره دنباله دار البر را در 1815، سیارک پالاس را در 1802 و وستا را در 1807 کشف کرد و روشی را برای محاسبه مدارهای ستارگان دنباله دار ارایه کرد.
OORT, JAN H
جان هنریک اورت (1992-1900) ستاره شناس هلندی که فاصله تا وسط کهکشان راه شیری را محاسبه کرد، از کهکشان راه شیری نقشه برداری کرد، ثابت کرد که مناطقی در اطراف مرکز کهکشان می گردند و پیشنهاد وجود ابر اورت را در دهه 1950 ارایه داد. ابر اورت، ابری تشکیل شده از سنگ و گرد و غبار است که منظومه شمسی ما را احاطه کرده. این ابر ممکن است جایی باشد که ستارگان دنباله دار با دوره بلند مداری از آن منشأ می گیرند. او این نظریه را ارائه داد که ابر اورت مسئول انقراض دسته جمعی دوره ای موجودات بر روی زمین است.
PIZZI, GIUSEPPE
جوزپه پیاژی (1826-1740) ستاره شناس ایتالیایی که اولین (و بزرگ ترین) سیارک یعنی کرس (Ceres) را در سال 1801 کشف و نامگذاری کرد. سیارک ها اشیای سنگی بزرگی هستند که در کمربندی بین مریخ و مشتری دور خورشید می گردند.
PTOLEMY
کلادیوس بطلمیوس (حدود 150-87) ستاره شناس و ریاضیدانی یونانی بود که درباره این که همه اجرام آسمانی گرد زمین می گردند مطالبی نوشت. نوشته های او عقاید مردم درباره جهان را برای بیش از چند هزار سال تحت تأثیر قرار داد تا سیستم کپرنیکی (منظومه شمسی با مرکزیت خورشید) مورد قبول واقع شد.
PYTHAGORAS
فیثاغورث ساموس (475-569 پیش از میلاد) فیلسوف، ریاضیدان و ستاره شناس یونانی که مدرسه مذهبی و فلسفی فیثاغورث را در ایتالیا پایه گذاری کرد. فیثاغورث باور داشت که زمین کره ای در مرکز جهان است. او به درستی پی برد که ستاره صبح و ستاره غروب هر دو یک شیء هستند که همان سیاره ناهید است. فیثاغورث کشف های ریاضی مهمی دارد: برای یک مثلث سه ضلعی قائم الزاویه مجموع مربع های دو ضلع کوتاه تر مساوی است با مربع وتر مثلث (این به قضیه فیثاغورث معروف است). همچنین این که مجموع زوایای یک مثلث قائم الزاویه مساوی است با دو زاویه راست. یک حفره ماه به پهنای 142 کیلومتر به نام او نامگذاری شده.
REBER, GROTE
گروت ربر (2002-1911) مهندس و ستاره شناس آماتور آمریکایی و اولین کسی است که کشف کارل جانسکی درباره این که امواج رادیویی از فضا می آیند را دنبال کرد. ربر اولین رادیو تلسکوپ جهان را در حیاط خانه اش ساخت که برای ستاره شناسی مورد استفاده قرار گرفت. کار ربر به پیشرفت های زیادی ستاره شناسی رادیویی منجر شد. او اولین نقشه های رادیویی را از آسمان تهیه کرد و نشان داد که روشن ترین مناطق با مرکز راه شیری مطابقت دارند.
ROMER, OLE
ال رومر (1710-1644) ستاره شناس دانمارکی که در 1676-1675 برای اولین بار در جهان استدلال کرد که سرعت نور محدود است. رومر این کشف را با مشاهده خسوف های ماه مشتری، یو (Io) انجام داد چون فاصله مشتری از زمین در میان سال متفاوت است. او به این نکته اشاره کرد که دوره مشاهده شده مدار یو حدود 20 دقیقه متفاوت است. او نتیجه گرفت که این تفاوت به خاطر فاصله اضافی ای است که نور باید به سوی زمین سفر کند. محاسباتش سرعت نور را حدود 225000 کیلومتر در ثانیه نشان داد (البته سرعت نور در واقع کمی سریع تر و 299792 کیلومتر در ثانیه است).
ویلهم کنراد رونتگن (1923-1845)
دانشمند آلمانی که اشعه ایکس را در 1895 کشف کرد.
RUSSELL, HENRY N
هنری نریس راسل (1967-1873) ستاره شناس آمریکایی که به طور مستقل از "ای. هرتزاسپرانگ" به ارتباط بین دمای ستاره (رنگ) و روشنی اش پی برد و در سال 1913 نموداری طراحی کرد که این ارتباط را تصویر می کرد. این نمودار بعداً نمودار هرتزاسپرانگ-راسل نامیده شد.
REGIOMONTANUS
یوهان مولر که به یوهان رجیومونتانوس هم شناخته می شود (1476-1436) ستاره شناس و ریاضیدان آلمانی است که درباره مثلثات مطالعه می کرد و کتاب بطلمیوس را از منبع یونانی ترجمه کرد. محکم بودن ترجمه او به برانداختن نظر افلاطون در مورد جهان کمک کرد (افلاطون فکر می کرد که زمین در مرکز جهان است). وی درباره مثلثات فضایی و هندسه مسطح کار کرد. مولر همچنین حرکت ماه، سیارات و ستاره های دنباله دار را مشاهده و بررسی کرد. یک حفره ماه به قطر 108 کیلومتر به نام او نامگذاری شده.
SAGAN, CARL
کارل ساگان (1996-1934) ستاره شناس آمریکایی که کشف کرد که سطح ناهید به طور غیر معمولی داغ و زیان آور است. سگان همچنین نشان داد که جهان حاوی بسیاری از مواد شیمیایی آلی (با پایه کربن) است و این که زندگی احتمالاً در میانه کیهان وجود دارد. او مجموعه ای بزرگ و مردم پسند در زمینه ستاره شناسی گرد آوری کرد، او همچنین در بسیاری از پروازهای ناسا دستی داشت و در حوزه زیست شناسی پیشگام بود.
SANDAGE, ALLAIN R
آلن رکس سانداژ (-1926) ستاره شناسی که در دهه 1950 میزان گسترش جهان را اندازه گیری کرد. وی محاسبه کرد که عدد ثابت هابل (H) باید 50 کیلومتر در ثانیه باشد. به این ترتیب سانداژ سن جهان (T) را 19.2 میلیارد سال تخمین زد. (T=3.2x(1/H . این محاسبات در طول سال ها تغییر پیدا کرد و حالا میلیارد سال H=~75T=9.12) بیشتر مورد توجه است. سانداژ همچنین کوازارها (اختروش) ها را در 1964 کشف کرد.
SCHIAPARELLI, GIOVANNI
جیووانی شیاپارلی (1910-1835) ستاره شناس ایتالیایی (و مدیر رصدخانه میلان) اولین کسی بود که از مریخ نقشه برداری کرد (1877) و به شبکه کانال ها روی مریخ توجه کرد. این کانال ها بعداً مشخص شد که خشکند و در نهایت کانال نیستند. یک چاله برخوردی مریخ با قطر 461 کیلومتر و یک نیمکره مریخ به نام او نامگذاری شده.
SCHWABE, HEINRICH
هنریش شواب ستاره شناس آماتور آلمانی که کشف کرد لکه های خورشیدی در یک چرخه یازده ساله ظاهر می شوند. شواب داروسازی بود که خورشید را روزانه مشاهده می کرد و مشاهداتش را منتشر کرد که به نام مشاهدات خورشید در طول سال 1843 منتشر شد.
SHAPLEY, HARLOW
هارلو شاپلی (1972-1885) ستاره شناس آماتور آمریکایی که اولین کسی بود که به دقت اندازه کهکشان راه شیری و موقعیت ما را در آن تخمین زد.
STROMGREN, BENGT
بنت جرج دانیل اشترومگرن (1987-1908) ستاره ی دانمارکی است که درباره ساختمان ستارگان شامل جو ستاره ای، ترکیب آنها (حاوی چه عناصری هستند) و یونیزه شدن در ستارگان مطالعه کرد. او این نظریه را داد که ابرهای گاز هیدروژن یونیزه ستارگان داغ را احاطه می کند (فضای اشترومگرن (Stromgren. او همچنین ارتباط بین تراکم گاز یک ستاره، درخشش و اندازه فضای اشترومگرن گاز یونیزه شده که اطراف آن را احاطه کرده را تعیین کرد. او همچنین درباره فوتومتری فوتوالکتریک (اندازه گیری تراکم اثر فوتوالکتریک از یک شیء فضایی) کار کرد.
THOMPSON, J. J
جوزف جان تامپسون دانشمند انگلیسی که به وجود الکترون ها در 1897 پی برد. الکترون ها ذرات ریزاتمی با بار منفی هستند. در یک اتم آنها اطراف هسته می گردند.
TIMOCHARIS
تیموچاریس دانشمند یونانی که ستارگان را در حدود سال 290 قبل از میلاد مشاهده کرد و تأثیر آشکاری بر هیپارکوس گذاشت.
TOMBAUGH, CLYDE
کلاید تومباگ (1997-1906) ستاره شناس آمریکایی که پلوتون را در 1930 کشف کرد. او همچنین به درستی پیش بینی کرد (1950) که سطح مریخ از حفره پوشیده شده.
VAN ALLEN, JAMES A
جیمز ای ون آلن فیزیکدان آمریکایی که کمربندی از امواج تشعشعی را کشف کرد که به دور زمین می چرخد (کمربند تشعشعی ون آلن).
WRIGHT, THOMAS
توماس رایت (1786-1711) کیهان شناسی انگلیسی بود. او یکی از اولین کسانی بود که همراه با یوهان لمبرت (77-1728) و یوهان کانت (1804-1724) که در 1750 درباره ساختمان و منشأ منظومه شمسی و کهکشان ما حدس هایی زد. وی با استفاده از بحث های مذهبی و فلسفی این تئوری را ارائه داد که کهکشان راه شیری ما یک سیستم صاف باریک از ستارگان بوده و منظومه شمسی ما نزدیک مرکز کهکشان است و این که منظومه های مشابهی هم وجود دارند اما سیستم های ستاره ای دوری هستند (که سحابی نامیده می شوند).