مصرف آب کمتر با بهره گیری از فناوری

محمدرضا کریمی

برخورداری از آب آشامیدنی سالم و اصول اولیه بهداشتی جزو حقوق اولیه انسانی است. با این وجود تقریباً 780 میلیون نفر از جمعیت جهان به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند و 2.6 میلیارد نفر هم بدون امکانات بهداشتی زندگی می کنند.

با وجود کمبودها، درحال حاضر حوزه های کشاورزی و تولید بیش از چهار پنجم این ثروت باارزش را می بلعند و تقاضا برای این کالا همچنان روبه افزایش است. با ادامه روند کنونی انتظار می رود تا سال 2050 میلادی به اندازه نصف میزان مصرف حال حاضر جهان بر مقدار مصرف آب افزوده شود. نتیجه این که در این سال حدود 40 درصد جمعیت جهان در مناطقی زندگی خواهند کرد که با کمبود شدید آب دست به گریبانند. یعنی 2.3 میلیارد نفر دیگر را هم باید به جمعیتی که درحال حاضر با مشکل کم آبی دست و پنجه نرم می کنند افزود.

محققان آلمانی می گویند سرانه مصرف روزانه آب در این کشور 120 لیتر است درحالی که تنها سه لیتر از این آب نوشیده می شود و یک سوم آب مصرفی به چاه دستشویی ها ریخته می شود. نتیجه این که آلمانی ها در استفاده از آب پاکیزه راه افراط را پیموده اند. بنابراین لازم است با استفاده از فناوری های جدید نحوه استفاده از آب آشامیدنی مسئولانه تر شود، فاضلاب ها به شکلی مؤثرتر تصفیه شود و حتی از این آب برای بهبود وضعیت بیوگاز و کودها بهره برداری کرد. گفته می شود سرانه مصرف روزانه آب در ایران بیش از میانگین جهانی است و همین نشان می دهد که ما لازم است در این مسیر تلاشی مضاعف انجام دهیم.

از جمله راه حل هایی که محققان برای کاهش مصرف آب پاکیزه ارایه می دهند این است که می گویند لازم نیست همه آبی که مورد استفاده قرار می دهیم و به عنوان مثال به چاه دستشویی می ریزیم یا صرف آبیاری باغچه می کنیم کیفیت آب آشامیدنی را داشته باشد.

به این ترتیب به خصوص در مناطق خشک می توان بخشی از آب باران و آب استفاده شده در شست و شو که تصفیه شده است را برای استفاده شخصی کنار گذاشت. به این منظور لازم است تصفیه خانه های مدرن توسعه یابند. این تصفیه خانه ها قادرند آب بدون میکروب و قابل استفاده ای را عرضه کنند که استانداردهای لازم را پاس کرده باشند. از این آب می توان برای دوش گرفتن، آبیاری باغچه و غیره استفاده کرد.

به گفته محققان سیستم فاضلابی که با استفاده از خلأ کار می کند نیز میزان مصرف آب را به شدت کاهش می دهد. در این سیستم از اختلاف فشار بین فشار جو و خلأ جزئی شبکه لوله کشی و ایستگاه جمع آوری فاضلاب چندین هزار خانه استفاده می شود. در این سیستم فاضلاب از شیب طبیعی زمین بهره برده م شود، سرمایه گذاری کمتری مورد نیاز است و هزینه های نگهداری این سیستم نیز پایین تر از سیستم های فاضلاب مرسوم است.

در این نوع سیستم فاضلاب در هر توالت رفتن تنها حدود 0.5  تا یک لیتر آب مورد استفاده قرار می گیرد درحالی که مصرف آب در توالت های متعارف بین چهار تا هشت لیتر است. در این سیستم همچنین آب زاید بدون هوادهی یا اکسیژن تصفیه می شود و ترکیبات آلی به بیوگاز تبدیل می شود. بیوگاز ترکیبی از متان و دی اکسیژن کربن است.

می توان پسماندهای آشپزخانه زیستی را هم پردازش کرد و سیستم فاضلاب آشپزخانه را نیز به لوله های فاضلاب داخلی متصل کرد. از این مواد زاید زیستی و فاضلاب محصولی تولید می شود که همان کود است.

به این ترتیب همان طور که مواد آلی زاید بیشتری به فاضلاب می رود، عملکرد بیوگاز هم افزایش می یابد. از این مواد زاید زیستی و فاضلاب محصول دیگری هم تولید می شود که همان کود است. نیتروژن و فسفر به نمک های فسفر و آمونیوم تبدیل می شوند و از طریق فناوری می توان آنها را بهبود بخشید.

محققان می گویند مفهوم مدیریت آب دراصل به مناطقی  سود می رساند که هنوز زیرساخت های آبی،‌ سیستم های فاضلاب و سیستم پالایش مرکزی ندارند یا این که زیرساخت های قدیمی آنها به خاطر تغییرات آب و هوایی یا افزایش جمعیت دچار چالش شده است و امکان اصلاح بیش از این وجود ندارد. این سیستم را می توان با نیازهای مناطق خشک و نیمه خشک منطبق کرد.

امتیاز به مطلب

Leave a Comment

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

To top