سرزمین های قطبی شمالی – قاره قطب جنوب – بیابان – تندرا – غار – شهر – منطقه ساحلی – تایگا (جنگل با درختانی با میوه مخروطی) – جنگل های برگریز معتدل – علفزار – علفزار گرمسیری استوایی – مرغزار – جنگل های بارانی استوایی – باتلاق با آب تازه – تالاب – مرداب – اقیانوس – منطقه درون جزرومدی – صخره های مرجانی – منطقه نور خورشید اقیانوس
بالاترین لایه اقیانوس های زمین در طول روز، در نور خورشید غرق می شود. این لایه اقیانوسی درخشان «منطقه نور خورشید» یا «روی دریا» نامیده می شود. عمق این منطقه به تمیزی و نیز روشنی یا تاریکی آب بستگی دارد. در آب های روشن، منطقه نور خورشید می تواند خیلی عمیق باشد.
در آب های تیره، این منطقه می تواند تنها 50 پا (حدود 15 متر) عمق داشته باشد. منطقه نور خورشید اقیانوس به طور متوسط حدود 200 متر عمق دارد. عمق متوسط اقیانوس ها حدود 13000 پا یا 4000 متر است. دما در این منطقه از 27 تا 104 درجه فارنهایت (از سه تا 42 درجه سانتی گراد) متغیر است.
در این منطقه، نور کافی برای فتوسنتز وجود دارد. بنابراین بسیاری از گیاهان و دیگر موجودات فتوسنتز کننده در این منطقه زندگی می کنند و در نتیجه غذا فراوان است. فتوسنتز فرایندی است که در آن نور خورشید و گاز دی اکسید کربن به غذا (انرژی شیمیایی موجود در کربوهیدرات ها) و گاز اکسیژن تبدیل می شود. فرایند فتوسنتز در اقیانوس، تقریباً 90 درصد اکسیژن گازی زمین را ایجاد می کند. بیشتر اکسیژن به وسیله فیتوپلانکتون ها تولید می شود.
این تولید کنندگان اولیه (همچنین آتوتروفز نامیده می شوند)، اولین حلقه در زنجیره غذایی در اقیانوس ها هستند. فیتوپلانکتون ها درمنطقه نور خورشید وجود دارند. به خاطر این منبع غذایی، بسیاری از جانوران هم در این منطقه زندگی می کنند. در حقیقت بیشتر حیات در اقیانوس در این منطقه پیدا می شود. اگرچه این منطقه کوچک ترین منطقه اقیانوس از نظر حجم آب است.