مواد معدنی مورد نیاز بدن چه هستند؟

مواد معدنی

محمدرضا کریمی

مواد معدنی

مواد معدنی مانند سایر مواد مغذی بر زندگی، سلامت و بهبودی بعضی از بیماری ها مؤثر هستند. مواد معدنی و ویتامین ها از دسته ریزمغذی ها هستند. یعنی بدن حاوی مقدار اندکی از آنها است و به مقدار جزیی از آنها نیاز دارد و لازم است از طریق غذا به بدن برسند. حدود چهار تا پنج درصد از وزن بدن را مواد معدنی تشکیل می دهند.

طبقه بندی عناصر معدنی

عناصر معدنی را براساس نسبت وفور در بافت ها می توان چنین تقسیم بندی کرد:

1-عناصر معدنی فراوان مقدار یا ماکروالمان ها که به نسبت بیش از 0.005 درصد در بدن وجود دارند و روزانه بیش از 100 میلی گرم از آنها مورد نیاز است. مانند کلسیم و فسفر.

2-عناصر معدنی کم مقدار یا میکروالمان ها که کمتر از 0.005 درصد وزن بدن را تشکیل می دهند. مانند آهن، روی و ید.

3-عناصری که با وجود شرکت بعضی از آنها در فعالیت بیولوژیک بدن، نمی توان آنها را به عنوان عناصر معدنی ضروری قلمداد کرد. مثل وانادیم و فلوئور.

4-عناصری که تاکنون هیچ فعالیت بیولوژیکی برای آنها شناخته نشده است، ولی در بافت های بدن به مقادیر کم یافت می شوند. مانند طلا و سرب که ممکن است بیشتر به واسطه آلودگی محیط به درون بافت های بدن راه یافته باشند.

بین ماکروالمان ها و میکروالمان ها از نظر اهمیت هیچ تفاوتی وجود ندارد.

مقیاس اندازه گیری مواد معدنی در مواد غذایی میلی گرم mg یا میکروگرم mg است. مواد معدنی در تمام مواد غذایی به استثنای موادی که بسیار تصفیه شده است، وجود دارند.

یکی از خواص مواد معدنی این است که به یکدیگر تبدیل نمی شوند. PH محیط اطراف بر قابلیت حل آنها مؤثر است. به عنوان مثال کلسیم و آهن در اسیدها محلول ترند تا در بازها. این نکته در هضم و جذب آنها در معده و روده اهمیت ویژه ای دارد.

مواد معدنی انرژی تولید نمی کنند، اما در تمام مسیر متابولیسم مواد مغذی زیاد مقدار، ویتامین ها و حتی خودشان شرکت دارند.

توزیع مواد معدنی

مواد معدنی عمدتاً در اسکلت و دندان ها وجود دارند. مقداری از آنها هم در مایعات خارج سلولی و داخل سلول های بدن وجود دارد.

نقش مواد معدنی در بدن

مواد معدنی در ساختمان اسکلت بدن و دندان ها به کار رفته اند. آنها موجب فعالیت بسیاری از آنزیم ها می شوند. همچنین باعث حفظ تعادل اسید و باز بدن و تحریک پذیری عصبی و عضلانی می شوند و در پدیده رشد به طور مستقیم (منیزیم، کلسیم، فسفر) یا غیر مستقیم (ید و روی) مؤثرند.

منبع: اصول علم تغذیه، دوره علمی پودمانی- نگارش: دکتر علی کشاورز، استاد و مدیر گروه تغذیه و بیوشیمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و آزاده نجارزاده، کارشناس ارشد رشته علوم بهداشتی در تغذیه

امتیاز به مطلب

Leave a Comment

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

To top