آیا برنامه ریزی بدون درنظر گرفتن زمانی برای بازی، بدون تماشای تلویزیون، بدون انجام بازی های رایانه ای و ساعت ها تمرین موسیقی می تواند بچه های شادی تحویل دهد و درصورتی که آنها با این وضعیت دست به مبارزه بزنند چه اتفاقی می افتد؟
بسیاری از مردم درعجبند که والدین چینی چگونه می توانند چنین بچه های موفقی تربیت کنند. بسیاری می خواهند بدانند که یک خانواده چینی شبیه چیست. خب، من می توانم به شما بگویم چون خودم یک چینی هستم. حتی زمانی که والدین غربی فکر می کنند سختگیرند، حتی به نزدیکی مادران چینی هم نمی رسند. برای مثال، دوستان غربی من که خودشان را سختگیر می دانند، فرزندانشان را وامی دارند هر روز 30 دقیقه و حداکثر یک ساعت ساز بزنند. برای یک مادر چینی، ساعت اول قسمت آسان ماجرا است و این ساعت های دوم و سوم است که دشوار است. خود من اجازه این کارها را به دخترهایم نمی دهم:
-وقت گذرانی در شب، بیرون یا درون خانه با دوستان و …
-ترتیب دادن بازی برای بچه هایم
-شرکت در بازی های مدرسه ای
-تماشای تلویزیون یا بازی با بازی های رایانه ای
-انجام فعالیت های فوق برنامه
-گرفتن نمره ای پایین تر از عالی
مطالعات زیادی درباره فرهنگ چینی انجام شده که نشان دهنده تفاوت های مشخص و قابل سنجش بین والدین چینی و غربی است. در یکی از مطالعات درباره 50 مادر آمریکایی و غربی و 48 مادر چینی مهاجر تحقیقاتی انجام گرفت. تقریباً 70 درصد مادران غربی تأکید کردند که فشار آوردن بر بچه ها برای دستیابی به موفقیت تحصیلی برای آنها خوب نیست. "یا اینکه "پدر و مادر لازم است این ایده را در بچه ها جا بیندازند که یادگیری تفریح است." برعکس، تقریبا هیچ یک از مادران چینی این احساس را نداشتند. اکثر قریب به اتفاق مادران چینی گفتند به این که کودکان آنها می توانند "بهترین" دانش آموز باشند باور دارند و این که "پیشرفت تحصیلی" انعکاسی از فرزند داری موفق است و اگر کودکان در مدرسه عالی نیستند پس "مشکلی" وجود دارد و پدر و مادر کارشان را درست انجام نداده اند.