حمیده احمدیان راد
سال ها است که دانشمندان می کوشند تا به دلیل وجود گوناگونی های بی شمار در رنگ بال و پر پرندگان پی ببرند.
تصویری از یک بیشاپ
یک نمونه جالب ویدوبردها و بیشاپ های آفریقایی هستند. آنها دو گونه پرنده اند که پرهای بزرگ شده دم و رنگ های روشن دارند. ماده های این پرنده ها، نرهایی با بلندترین پرهای دم را ترجیح می دهند و درعین حال نرها با سیگنال های قرمزتر و بزرگ تر (همان رنگ و اندازه پرها) می توانند قلمرو بزرگ تری را اشغال کنند. به این ترتیب این سیگنال ها به کار جذب جفت برای تولید مثل و ترساندن رقبا می آید. اما نکته جالب این است که گونه های امروزی ویدوبردها و بیشاپ ها از پرندگانی با دم های کوتاه و سیگنال های رنگی زرد به وجود آمده اند.
اما این که رنگ قرمز کنونی از رنگ زرد تکامل پیدا کرده چند معنی دارد: پرندگان مقادیر زیادی از رنگدانه های زرد را در پرهایشان ذخیره می کنند که تولید رنگ قرمز می کند یا آنها بعضی از رنگدانه های زرد را با کمک یک آنزیم به قرمز تبدیل می کنند. بنابراین به نظر می رسد که ویدوبردها و بیشاپ های زرد فاقد این آنزیم هستند و در نتیجه زرد مانده اند و گوناگونی رنگ ها را در این پرندگان می بینیم. گوناگونی رنگ ها ممکن است به خاطر محدودیت های ژنتیکی یا فیزیولوژیکی در بعضی از گونه ها نیز باشد.
منبع: http://www.sciencedaily.com/releases/2010/05/100503111521.htm