مهمترین موضوعی که درباره گذشته غذا باید بدانیم این است که بیشتر مردم اصلاً غذای کافی به دست نمی آوردند که بخورند و بسیاری از مردم از گرسنگی می مردند. غذا هم خیلی گران بود.
وقتی مردم توانستند غذای بیشتری به دست آورند، غذایی که می خوردند از زمانی به زمانی و از مکانی به مکان دیگر متفاوت بود. بنابراین لازم است که درباره زمان و مکان غذاها جداگانه مطالعه کنیم. اما بعضی چیزها در همه دوران ها و همه مکان ها عمومیت داشته.
اولین دلیل برای این که غذا این قدر گران بوده این است که هیچ یخچال یا فریزری وجود نداشته و خیلی سخت بوده تا غذاها را از فاسد شدن حفظ کنند. با این حال مردم کارهای مختلف خیلی زیادی انجام می دادند تا غذاها را از فاسد شدن حفظ کنند. آنها میوه ها را خشک می کردند تا کشمش، آلوخشک، نخود خشک و سیب های خشک شده درست کنند. آنها سبزیجات، گوشت و ماهی را در آب نمک دار می گذاشتند تا ترش شوند و ترشی و گروم garum که یک سوس یا چاشنی ماهی ترش بود درست می کردند. آنها آب انگور یا آب سیب و جو را تخمیر می کردند. آنها ماست و پنیر درست می کردند. گوشت را دودی می کردند تا گوشت نمک زده درست کنند. عسل هم به صورت یک نگه دارنده خوب از فساد عمل می کرده.
دومین دلیل برای گرانی غذا این بوده که کار خیلی سختی بوده تا چیزها را بدون وجود کانال آب برای قایق رانی یا بدون وجود قطار یا کامیون از یک مکان به مکان دیگر حمل کنند. مردم معمولاً تنها می توانستند آنچه را که در آن وقت سال در منطقه شان در دسترسشان بوده را بخورند. اگر به خاطر آب و هوای بد یا بیماری محصولات کشاورزی نیز کمبود غذا به وجود می آمده، مردم از گرسنگی می مردند. حتی در یک سال خوب هم به دست آوردن سبزیجات تازه در طول زمستان غیرممکن بوده.
سومین دلیل این بوده که بسیاری از غذاهایی که در یک نقطه وجود داشته در نقاط دیگر نبوده است. مثلاً قبل از این که کریستف کلمب در 1492 میلادی پا به آمریکا بگذارد و حتی تا مدتی بعد از آن هم، بسیاری از غذاهایی که ما حالا می خوریم در اروپا، آفریقا یا آسیای غربی شناخته شده نبودند. مردم این مناطق سیب زمینی، گوجه فرنگی و ذرت را نمی شناختند. همچنین اروپایی ها هنوز برنج یا خانواده مرکبات (لیمو و پرتفال) را از چین به دست نیاورده بودند. گندم نیز از حوزه مدیترانه و فلسطین و سوریه به سایر نقاط جهان رفته است. حتی هنوز هم غذاهایی هست که همه مردم جهان به آنها دسترسی ندارند.