محمدرضا کریمی
بیشتر نوجوانان می توانند برای اتخاذ تصمیماتشان مانند بزرگسالان استدلال کنند. اما تمایل آنها به گرفتن تصمیمات خیلی خطرناک تر نشان می دهد که بعضی عناصر کلیدی لازم برای تصمیم گیری عاقلانه در آنها غایب است.
دانشمندان احتمال می دهند دلیلش این است که نوجوانان قبل از این که دست به عمل بزنند به زحمت می توانند از مهارت های فکر کردن استفاده کنند.
یافته های دانشمندان پیامدهای مهمی دارد و این پرسش را مطرح می کند که آیا نوجوانان باید همان استانداردهای جنایی و مسئولیت های دیگر که بزرگسالان دارند را داشته باشند یا نه و شاید لازم باشد درباره سیاست گذاری های حقوقی و اجتماعی درباره نوجوانان بیشتر فکر کرد.
در مطالعه یک گروه 890 نفری بین سنین ده تا 30 سال با استفاده از یک تست رایانه ای به نام برج لندن در زمینه برنامه ریزی استراتژیک و حل مشکل مورد آزمایش قرار گرفتند. در این تحقیق افراد از حیث داشتن برنامه استراتژیک، استدلال، حافظه و خود کنترلی مورد آزمایش قرار دادند.
افرادی که مورد آزمایش قرار گرفتند توانایی هایی در زمینه برنامه ریزی استراتژیک (با نگاه رو به جلو) و حل مشکل نشان دادند. اما در مقابله با مسائل سخت، دست کم تا سن 22 سالگی عملکرد یک فرد بالغ در آنها دیده نشد. به گفته محققان از آن جایی که برای حل سخت ترین مسائل مربوط به این آزمون به لب پیشانی مغز نیاز است و این بخش از مغز نوجوانان هنوز در حال بلوغ است، این یافته غیرمنتظره نبود.
با تجزیه و تحلیل های بیشتر مشخص می شود افرادی که سن بیشتر داشتند (کسانی که دراواخر دوره نوجوانی و ابتدای سال های بزرگسالی بودند) عملکرد بهتری در آزمایشات داشتند و بهبودهایی درکنترل امیالشان به وجود آمده بود. همین امر ممکن است به آنها اجازه داده باشد تا پیش از عمل، راه حل های بهتر و کامل تری طراحی کنند.
دانشمندان می گویند بهبودهایی که در اواخر دوران رشد در زمینه حل مشکل به وجود می آید ممکن است به توسعه قابلیت فکر کردن و حل و فصل کارها قبل از دست به کار شدن مربوط باشد. به کار بستن برنامه هایی که ظرفیت درحال ظهور نوجوانان را در زمینه برنامه ریزی، کنترل انگیزه ها، تنظیم احساساتشان و مقاومت در برابر فشار دوستان هدف قرار می دهد می تواند به تقویت توانایی جوانان برای گرفتن تصمیمات خوب در جهان واقعی کمک کند.