نشانه های آسیب به عصب در دیابت
شایع ترین نشانه های آسیب به عصب در دیابت شامل درد، سوزش، مورمور شدن یا بی حسی در انگشتان پا یا خود پا و حساسیت بسیار زیاد به لمس ملایم است. درد ممکن است هنگام استراحت بدتر شود و با فعالیت مثل راه رفتن بهتر شود. بعضی از افراد در ابتدا پاهای به شدت دردناک دارند در حالی که سایرین علایم کم دارند یا بی علامتند.
آسیب به عصب در دیابت معمولاً دو طرف بدن را درگیر می کند. علایم معمولاً ابتدا در انگشتان پا دیده می شود اگر بیماری پیشرفت کند علایم ممکن است به تدریج به قسمت های بالاتر پا برود.
اگر قسمت میانی پشت ساق پاها درگیر شوند علایم ممکن است در دست ها ایجاد شود.
در طول زمان ممکن است توانایی احساس درد از بین برود که خطر آسیب را به مقدار زیادی افزایش می دهد.
عوارض بالقوه
همچنان که فرد توانایی احساس درد یا گرما و سرما را از دست می دهد خطر آسیب پاها افزایش می یابد. اگر فرد نوروپاتی داشته باشد، آسیب هایی که به طور طبیعی در افراد باعث درد می شوند لزوماً در این فرد باعث درد نمی شوند. اگر فرد پاهایش را بر پایه یک برنامه روزانه مشاهده نکند یک آسیب کوچک توان بالقوه این را دارد که به یک زخم بزرگ تبدیل شود.
یکی از عوارض مهم زخم های پا، نیاز به قطع یک انگشت یا در موارد شدید قطع خود پا است.
آزمون های مربوط به آسیب به عصب در دیابت
آسیب به عصب در دیابت براساس یک شرح حال پزشکی و معاینه فیزیکی پا تشخیص داده می شود. در طول معاینه ممکن است علایم آسیب به عصب وجود داشته باشد که شامل این موارد است:
-از دست دادن توانایی حسکردن ارتعاش و حرکت در انگشتان یا پاها (به عنوان مثال وقتی پا به بالا یا پایین حرکت داده می شود.)
-از دست دادن توانایی حس درد، لمس ملایم و دما در انگشتان پاها یا پاها
-کاهش رفلکس تاندون آشیل
آزمون های گسترده تر شامل مطالعات جریان عصب، نمونه برداری (بیوپسی) عصب یا آزمون های تصویربرداری (مثلا اشعه ایکس یا سی تی اسکن)معمولاً برای تشخیص آسیب به عصب در دیابت نیاز نیست.