انواع ماهواره های مصنوعی (قمرها) طبق مأموریتشان طبقه بندی می شوند. شش نوع اصلی از ماهواره های مصنوعی وجود دارند که عبارتند از:
1-تحقیق علمی
2-آب و هوا
3-ارتباطات (مخابرات)
4-ناوبری
5-مشاهده زمین
6-نظامی
ماهواره های تحقیقات علمی، داده ها را برای تجزیه و تحلیل علمی جمع آوری می کنند. این ماهواره ها معمولاً برای یکی از سه نوع مأموریت زیر طراحی شده اند:
1-برخی اطلاعاتی را درباره ترکیب و اثرات فضای نزدیک زمین جمع آوری می کنند. آنها ممکن است بسته به نوع اندازه گیری هایی که انجام می دهند در هر نوع مداری قرار گیرند.
2-ماهواره هایی که تغییرات زمین و جو آن را ثبت می کنند. بسیاری از آنها در مدار قطبی حرکت می کنند).
3-بقیه، سیارات، ستارگان و اشیای دور را مشاهده می کنند.
بیشتر این ماهواره ها در مدارهای با ارتفاع پایین کار می کنند. ماهواره های تحقیق علمی هم به دور سیارات دیگر، ماه و خورشید می گردند.
ماهواره های آب و هوایی به دانشمندان کمک می کنند تا الگوهای آب و هوایی را مطالعه کنند و آب و هوا را پیش بینی کنند. ماهواره های آب و هوایی شرایط جوی مناطق وسیعی را مشاهده می کنند.
بعضی از ماهواره های آب و هوایی در یک مدار قطبی حرکت می کنند. از آن جایی که آنها نزدیک زمین هستند، آب و هوا را روی کل زمین جزء به جزء مشاهده می کنند. ابزار آنها ابرهای بالای زمین، دما، فشار هوا، رطوبت و ترکیب شیمیایی جو را (به خاطر این که آنها همیشه زمین را در همان وقت محلی مشاهده می کنند) اندازه گیری می کنند.
دانشمندان به آسانی می توانند داده های آب و هوایی جمع شده در شرایط نور دایمی خورشید را با هم مقایسه کنند. همچنین شبکه ماهواره های آب و هوایی در این مدارها مانند یک سیستم جست و جو عمل می کنند و سیستم آنها برای کشف علایم از همه کشتی ها و بسیاری از هواپیماهای خصوصی و بازرگانی تجهیز شده است.
ماهواره های دیگر آب و هوایی در مدارهای با ارتفاع بالا قرار دارند. از این مدارها آنها همیشه می توانند فعالیت آب و هوایی را بالای تقریباً نیمی از سطح زمین به طور همزمان مشاهده کنند. این ماهواره ها از تغییرات عکس می گیرند. آنها همچنین تصویر های ماورای بنفشی تولید می کنند که مقدار گرمایی که از زمین و ابرها می آید را نشان می دهند. ماهواره های ارتباطی به صورت ایستگاه های مرتبط عمل می کنند و علایم رادیویی را از یک مکان به مکان دیگری می رسانند. یک ماهواره ارتباطی می تواند برنامه های تلویزیونی یا هزاران مکالمه تلفنی را ارتباط دهد.
ماهواره های مخابراتی معمولاً در مدار با ارتفاع بالا بر بالای یک ایستگاه زمینی قرار می گیرند. بعضی وقت ها یک گروه از ماهواره های مخابراتی با مدار پایین در یک شبکه کار می کنند. کار با هم و رساندن اطلاعات به همدیگر و استفاده کنندگان زمینی کار این ماهواره ها است. کشورها و تشکیلات بازرگانی و بنگاه های تلویزیونی و شرکت های تلفنی به طور مدام از این ماهواره ها استفاده می کنند.
ماهواره های ناوبری به هواپیماها و کشتی ها و حمل و نقل زمینی در همه جای زمین برای تعیین مکانشان و تطبیق های لازم یاری می رسانند. حتی مردم عادی هم بسته به هدفشان می توانند از ماهواره ها استفاده کنند. ماهواره ها علایم رادیویی را بیرون می فرستند که به وسیله یک گیرنده رایانه ای که که روی یک وسیله یا در دست حمل می شود نگه داشته می شود و مورد بهره برداری قرار می گیرند.
ماهواره های ناوبری به صورت شبکه ای مورد بهره برداری قرار می گیرند و علایم از یک شبکه می تواند به هرجای دیگری روی زمین برسد.
گیرنده، فاصله اش را از دست کم سه ماهواره ای که علایمش رسیده حساب می کند و از آن برای تعیین مکانش استفاده می کند.
برای نقشه برداری و دیدن منابع سیاره مان و هر تغییر در چرخه زندگی شیمیایی در زمین مورد استفاده قرار می گیرند. آنها مدارهای قطبی را طی می کنند و زیر روشنایی دایمی خورشید، تصویرهایی را از نور قابل مشاهده و اشعه غیر قابل مشاهده می گیرند. رایانه های روی زمین تصاویر را ترکیب و تجزیه و تحلیل می کنند.
دانشمندان، ماهواره های مشاهده گر زمین را برای تعیین محل رسوبات مواد معدنی و برای تعیین مکان و اندازه ذخایر آب و برای تشخیص منابع آلودگی و مطالعه اثرات آلودگی و کشف میزان گسترش بیماری ها در محصولات کشاورزی و جنگل ها مورد استفاده قرار می دهند. ماهواره های نظامی شامل ماهواره های آب و هوایی، مخابراتی و ارتباطاتی، ناوبری و مشاهده زمین برای اهداف نظامی هستند.
بعضی از ماهواره های جاسوسی نامیده می شوند. آنها می توانند پرتاب موشک ها و مسیر کشتی ها از راه دریا و نقل و انتقال تجهیزات نظامی بر روی زمین را کشف کنند.