هر ماهواره ای ابزار مخصوصی را حمل می کند که به آن این توانایی را می دهد تا مأموریتش را انجام دهد. برای مثال ماهواره ای که کیهان را مطالعه می کند یک تلسکوپ دارد. ماهواره ای که به پیش بینی آب و هوا کمک می کند دوربین هایی را حمل می کند تا حرکت ابرها را دنبال کند.
علاوه بر چنین ابزاری همه ماهواره ها زیر سیستم های پایه ای دارند. این زیرسیستم ها به ابزار کمک می کنند تا با هم کار کنند و ماهواره را فعال و از آن بهره برداری کنند. برای مثال یک زیر سیستم، انرژی برق ماهواره را تولید، ذخیره و توزیع می کند. این زیرسیستم می تواند شامل صفحات سلول های خورشیدی باشد که انرژی را از خورشید جمع آوری می کند.
زیر سیستم های فرماندهی و هندلینگ زیرسیستم ها، شامل رایانه هایی هستند که داده ها را از ابزار و فرمان های اجرایی را از زمین جمع آوری و پردازش می کنند. ابزار و زیرسیستم های ماهواره، طراحی، ساخته و آزمایش می شوند. کارکنان آنها را روی ماهواره سوار و نصب می کنند تا ماهواره کامل شود. اگر ماهواره همه آزمایشان را با موفقیت بگذراند، آماده پرتاب می شود. ماهواره در طول آزمایش با شرایط حین پرتاب و موقعی که در فضا است رودررو می شود.
پرتاب ماهواره
شاتل های فضایی چند ماهواره را به سوی فضا حمل می کنند. اما بیشتر ماهواره ها به وسیله موشک ها پرتاب می شوند. این موشک ها پس از این که سوختشان تمام می شود، به داخل اقیانوس سقوط می کنند. بسیاری از ماهواره ها پیش از این که شروع به کار کنند لازم است تطبیق های کوچکی پیدا کنند. اما موقعی که یک ماهواره به طور ثابت در داخل یک مدار قرار بگیرد می تواند برای مدتی طولانی بدون تطبیق های بیشتر در آن جا باقی بماند.
منبع: http://www.nasa.gov/