میزان بالای نمک در آب های زیرزمینی منطقه صحرا کشاورزی در این منطقه را با مخاطره مواجه کرده است. آبادی های این منطقه از 40 سال پیش به واسطه سدسازی در کوه های اطلس مراکش با برف های ذوب شده و رواناب ها سیراب شده اند.
این رواناب ها صدها کیلومتر می پیمایند تا برای آبیاری مزارع جنوب صحرای خشک مورد استفاده قرار گیرند. این درحالی است که براساس مدل های آینده پیش بینی می شود کاهش قابل توجهی در میزان بارش ها در مدیترانه جنوبی و مناطق شمال آفریقا در دهه های آینده روی دهد و برف و رواناب ها کاهش یابد.
در این شرایط آب های زیرزمینی محلی ممکن است به بهترین و شاید تنها منبع آب باقی مانده برای بسیاری از جوامع این منطقه تبدیل شود. بنابراین حفاظت از این منابع حیاتی است.
مشکلات سدسازی برای کشاورزی منطقه صحرا
سدهایی که با صرف هزینه زیاد احداث شده اند مشکلات آبیاری مزارع را تا حد زیادی کاهش داده اند اما مسایل منطقه را هم به شکل چشمگیری افزایش داده اند چرا که شوری طبیعی آب های زیرزمینی منطقه را تشدید کرده اند.
سطح نمک محلول در آب های زیرزمینی این مزارع به قدری بالا است که بازدهی محصول خرمای منطقه را با خطر مواجه کرده است.
در برخی نقاط مراکش سطح نمک محلول به میزان 12000 میلی گرم در لیتر و در بعضی مناطق بسیار بالاتر از 1000 تا 2000 میلی گرم در لیتر تعیین شده که حد تحمل بیشتر محصولات کشاورزی است.
در این منطقه جریان آب سطحی که به مزارع کشاورزی رسیده باعث شده نمک های طبیعی در خاک بیابان در طول زمان به نقطه ای برگشت ناپذیر برسد.
این درحالی است که دولت این کشور میلیاردها دلار برای ساخت مخازن، سدها، خطوط لوله ها، کانال ها و زیرساخت های دیگر منابع حیاتی سرمایه گذاری کرده تا آب کمیاب را برای این مناطق کم آب به ارمغان بیاورد.
در این شرایط مدل های آینده تغییر آب و هوایی پیش بینی می کند که ر دهه های آینده کاهش قابل توجهی در میزان بارش ها در مدیترانه جنوبی و مناطق شمال آفریقا رخ دهد و برف و رواناب ها کاهش یابد.
آب های زیرزمینی محلی ممکن است بهترین و شاید تنها منبع آب باقی مانده برای بسیاری از جوامع این منطقه باشد.
حفاظت از این منبع حیاتی و کمک به دولت در مناطق بیابانی سراسر جهان برای پیدا کردن منابع بکر و جدید و استفاده از فناروی ها بهترین کاری است که در این شرایط می توان انجام داد.