رئالیسم جادویی نوعی از ادبیات است که با وجود عناصر ساخته تخیل در داخل داستان و ارایه داستان با یک شکل خشک و بی روح شناخته می شود. بسیاری از نویسندگان آمریکای لاتین به این سبک می نویسند که شناخته شده ترین آنها گابریل گارسیا مارکز است.
اصطلاح رئالیسم جادویی، ریشه اش به دهه 1920 برمی گردد. زمانی که جرج لوییس بورخس آرژانتینی برای توصیف افسانه ها و قصه ها از این سبک استفاده می کند. این سبک برای توصیف کارهای نویسندگانی مثل گابریل گارسیا مارکز کلمبیایی، گونتر گراس آلمانی و جان فولس انگلیس به کار می رود. نویسندگان سبک رئالیسم جادویی حوادث داستان را به شکل رئالیسم و معمولی ارایه می کنند. ولی برای بیان جزییات توصیفی اتفاقات داستان، آنها را با عناصر تخیل و رؤیا مانند و با موادی از رازها و افسانه ها همراه می کنند. در حال حاضر سبک رئالیسم جادویی منتقدان سرسختی نیز دارد.
