حمیده احمدیان راد
از نظر بسیاری گابریل گارسیا مارکز یکی از بزرگ ترین نویسندگان جهان است. او روزنامه نگار و نویسنده رمان و داستان های کوتاه است که در کشور کلمبیا متولد شده. مارکز برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1982 است. مارکز برای بسیاری از خوانندگانش به نام “گابو” شناخته می شود. او با رمان صد سال تنهایی به اوج شهرت رسید.
گابریل گارسیا مارکز در سال 1928 در آراکاتای مگدلنای کلمبیا متولد شد. لیسانسش را در سال 1946 گرفت. و به عنوان سردبیر یک روزنامه شروع به کار کرد. پس از آن هم سردبیر دو روزنامه دیگر شد که یکی از آنها روزنامه «لیبرال ال اسپکتادور» در بوگوتا بود که در طول دیکتاتوری لورانو گومز و جانشینش گوستاوو روجاس پینیلا منتشر می شد.
مارکز بین سال های 1955 و 1960 چند داستان کوتاه و رمان را به زبان اسپانیایی منتشر کرد. اولین رمان کوتاه او مثل برخی از کارهای بعدیش در شهر افسانه ای ماکوندو در منطقه ساحلی باتلاقی ای در شمال شرق کلمبیا به وقوع می پیوندد.
ترکیب افسانه ای کارهای مارکز با تاریخ، سیاست، واقعیات اجتماعی و قوه تخیل، اصطلاح رئالیسم جادویی را بیش از گذشته مطرح کرد. رئالیسم جادویی به وسیله بقیه نویسندگان آمریکای لاتین هم دنبال شد که مشهورترین این نویسندگان ایزابل آلنده است.
نوشته های مارکز با قدرت تصویرسازی و نیز توجه به اسرار قلب انسان مشخص می شود. در جهان گابو، گل ها از آسمان می بارند و دیکتاتورها اقیانوس ها را می فروشند. جهان او جهان زیبایی های عظیم و ظلم های بزرگ است. او هم رمان و هم مجموعه داستان های کوتاه و هم کتاب های غیر تخیلی زیبایی دارد.