در بدن انسان تنها نورون ها هستند که زیاد رشد می کنند و طویل می شوند و درعین طویل بودن بسیار محکمند.
اندازه برخی از سلول های عصبی در انسان به بیش از 90 سانتی متر می رسد با این حال آنها در مقابل پارگی بسیار مقاومند. وقتی این سلول ها تشکیل می شوند، در طول زندگی یک فرد که می تواند 80 تا 100 سال باشد، دوام می آورند.
دلیل قوت این سلول ها یا به عبارتی نورون ها اصلاح و تغییر و توبولین ها است.
آکسون ها برآمدگی های کابل مانند بلندی بر روی نورون ها هستند. بلوک های مولکولی سازنده اسکلت سلولی آکسون ها میکروبوتول ها نامیده می شوند. البته میکروبوتول ها که استوانه های توخالی بلندی هستند یک جزء اسکلت سلولی تمام سلول های بدن محسوب می شوند. منتها میکروبوتول های آکسون ها بسیار محکمند.
میکروتوبول های نورون ها قادر به مقاومت در شرایط آزمایشگاهی هستند در حالی که همین شرایط باعث می شود میکروتوبول های سلول های دیگر در هم شکسته شوند.
دلیل استحکام میکروبوتول های آکسون ها اصلاح و تغییر توبولین های آنها است. توبولین ها ماده تشکیل دهنده میکروبوتول ها هستند.
به این ترتیب پایداری و استحکام نورون ها به اصلاح همین توبولین ها مربوط است. توبولین ها از نقل و انتقالات مولکول های درون سلول ها هم حمایت می کنند و رشد آنها را تسهیل می کنند.