محمدرضا کریمی
انتقال از موجودات زنده تک سلولی به موجودات زنده چند سلولی نسبتاً سریع و در یک میلیون نسل انجام شده است.
موجودات زنده زیستی، بسیار پیچیده هستند و قسمت های مختلفی دارند که تابع یکدیگرند و با هم بقا و تولید مثل و کلیت موجود زنده را تضمین می کنند.
چگونگی و چرایی افزایش پیچیدگی در مسیر تکامل پرسش علمی بزرگی است. زیست شناسان تعدادی از انتقال های اصلی را در مسیر تکامل به سوی پیچیده شدن شناسایی کرده اند. اینها شامل به وجود آمدن کروموزوم ها، به وجود آمدن یوکاریوت ها، انجام تولید مثل جنسی، تشکیل موجودات زنده چند سلولی و تشکیل گروه های اجتماعی حشرات است.
یک گام اساسی و تعیین کننده در بسیاری از این انتقال ها، تقسیم کار بین اجزای نوظهور موجود تکامل یافته است.
درک چگونگی تقسیم کار در موجودات زنده چند سلولی دشوار است. چراکه انتظار می رود سلول ها برای حفظ موجودیتشان، به جای تلاش برای انجام همکاری های سازنده در قالب یک سطح بالاتر سازمانی، خودخواهانه عمل کنند.
اما مشخص شده که برای تقسیم کار بعضی از دستورالعمل های ژنی مورد نیاز است.
به این ترتیب تقسیم کار زمانی به وجود می آید که هم ارتباط ژنتیکی قوی و هم تناسب و سازگاری، به طور مؤثری جلوی سلول ها را برای انجام عملکردهای چندگانه بگیرد.
منبع: http://www.eurekalert.org/pub_releases/2010-06/plos-mer060810.php