مشتری سیاره بزرگی تشکیل شده از گاز و مایع است. این سیاره سطح خاکی ندارد اما شاید خاک داشته باشد. به جایش سطح مشتری از ابرهای قرمز، قهوه ای، زرد و سفید تشکیل شده. ابرها در مناطقی روشن موسوسم به "نواحی" و نیز در مناطق تاریک تر به نام کمربند قرار دارند و به شکل موازی با استوا می چرخند. جو مشتری از حدود 86 درصد هیدروژن، 14 درصد هلیوم و مقدار کمی متان، آمونیاک، فوسفین، آب، استیلن، اتان، ژرمانیوم و دی اکسید کربن تشکیل شده. از نظر جرم درصد هیدروژن در جو بر بقیه عناصر غالب است.
دانشمندان این اندازه گیری ها را با استفاده از تلسکوپ و سایر دستگاه های مستقر بر روی زمین و فضاپیماها انجام داده اند. همین عناصر شیمیایی هستند که لایه های رنگی ابرها در ارتفاعات مختلف را تشکیل داده اند.
لایه های ابر متراکم اطراف مشتری در عکس مشخص است
وقتی ما به مشتری نگاه می کنیم ابرهایی از گاز را می بینیم که با سرعت های زیاد در جو حرکت می کنند. مرتفع ترین ابرهای سفید در نواحی (zone) از "کریستال های منجمد آمونیاک " درست می شوند. ابرهای پایین تر و تاریک تر از دیگر مواد شیمیایی تشکیل شده اند و در کمربندها وجود دارند. در پایین ترین سطوحی که می توان ابرها را مشاهده کرد، ابرهای آبی رنگ وجود دارند. ستاره شناسان انتظار داشتند تا ابرهای تشکیل شده از آب را در حدود 44 مایلی یا 70 کیلومتری زیر ابرهای آمونیاک پیدا کنند اما به هر صورت این ابرها در هیچ سطحی کشف نشده اند.