محمدرضا کریمی
وقتی دختر جوان کوله پشتیش را روی میز می گذارد همه از نقش های زیبای ایرانی آن به وجد می آیند. اما با دیدن کیفیت کیف این شک در آنها به وجود می آید که کوله پشتی نباید به وسیله هنرمندان ایرانی تولید شده باشد. دقایقی بعد با زیر و زبر کردن کیف و فهمیدن این که کوله پشتی چینی است هیاهوی استقبال کنندگان تبدیل به سکوت می شود.
کالاهای کپی چینی، پاکستانی، هندی و … جای فرش‌ها، پارچه‌های ترمه و زربافت ایرانی را گرفته و در همه جا از جمله خود بازارهای سنتی ایرانی به وفور یافت می شود. حتی به قولی در خود بازار زنجان و با وجود چاقوی زنجانی، چاقوی چینی به فروش می رسد. صنایع دستی کپی شده هرچند تلاش شده باشد خوب کپی شوند، ولی در نهایت کیفیت هنری و مواد اولیه صنایع دستی ایرانی را ندارند و تنها کپی بدون اصالتی از طرح های صنایع دستی ما هستند. در این شرایط هنرمندان ایرانی ای که می کوشند با کار زیاد، اثر هنری بااصالتی ارایه دهند غالباً در رقابت با کالاهای کپی کم می آورند و در بازاریابی و فروش کالایشان با مشکل مواجه می شوند.