زمین از میان مدار بعضی از ستاره های دنباله دار عبور می کند. هنگامی که این اتفاق می افتد موادی از ستاره های دنباله دار مثل سنگ ریزه زمین را بمباران می کنند و در جو زمین می سوزند. به این واقعه باران یا توفان شهاب ها می گویند.
به این ترتیب شهاب باران زمانی رخ می دهد که تعداد زیادی از شهاب ها در زمانی نسبتاً کوتاه و دریک مسیر موازی شبیه به هم، از میان جو پایین می افتند. در چنین مواقعی به نظر می رسد که آسمان با بارانی از جرقه پر شده. یک شهاب باران خیلی متراکم، توفان شهاب نامیده می شود. شهاب باران ها مدارهایی مثل ستاره های دنباله دار دارند. بنابراین به نظر می رسد که شهاب باران ها از اجزای ستاره های دنباله دار باشند.
همه شهاب باران ها هر سال در یک زمان قابل پیش بینی و به طور منظم و هنگامی رخ می دهند که زمین مدار ستاره دنباله دار خاصی را قطع می کند.
بعضی از شهاب باران ها که در پاییز و زمستان رخ می دهند، بزرگ تر هستند. برخی از آنها همیشه بعد از نیمه شب رخ می دهند و معمولاً بزرگ ترین باران های شهابی درست قبل از سحر به وجود می آیند. شاید مشهورترین شهاب باران ها "پرسیدز" باشد که در حدود 12 آگوست هر سال به اوج خود می رسد. درخشان ترین شهاب بارانی که تاکنون شناخته شده مربوط به شهاب بارانی است که در 12 و 13 نوامبر 1833 رخ داد. آن باران یکی از باران های شهابی موسوم به "لئونید" بود که نوامبر هر سال رخ می دهد و به نظر می رسد که از مسیر صورت فلکی "لئو" می آید.
مقالات مرتبط: